Οι γιαγιάδες μου, οι Μικρασιάτισσες

Δημιουργός: Μάϊκ Χίτζ, Κωνσταντίνος Καλλιγέρης

https://www.youtube.com/watch?v=Hz3JpxvaG2A

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Οι γιαγιάδες μου οι δύο
(που αγάπαγα πολύ)
ήτανε η μια απ' τη Σμύρνη
και η άλλη απ' τ' Αϊβαλί.

Πρόσφυγες με ένα πλοίο
με τα (πρώτα τους) παιδιά
από τη Μικρά Ασία
ήρθανε στην Κοκκινιά.

Άφησαν τα υπάρχοντά τους
κι έφυγαν για να σωθούν
(απ' του Τούρκου το μαχαίρι
δηλαδή να μη σφαγούν).

Κι όταν έφτασαν κατόπιν
κι έμειναν στην Κοκκινιά
(με τους δυο μου, τους παππούδες)
έκαναν κι άλλα παιδιά.

Οι γονείς μου (στερνοπαίδια)
είναι μεταξύ αυτών
οι νεότεροι εξ όλων
των λοιπών τους αδελφών.
…………………………
Η κατάσταση ήταν
(των προσφύγων) τραγική
αλλά πρόκοψαν καθόσον
ήταν δημιουργικοί.

Ρίζωσαν όπου κι αν πήγαν
μετά την Καταστροφή
μέσα από δυσκολίες
έχτισαν μια νέα ζωή

και παρά τον σοβαρό τους
ψυχικό τραυματισμό
από τη Μικρά Ασία
έφεραν πολιτισμό !
…………………………
Την θυμάμαι σαν και τώρα
τη γιαγιά μου τη Σμυρνιά
με το απλανές της βλέμμα
να κοιτάζει μακριά.

Είχε νιώσει στο πετσί της
τι σημαίνει προσφυγιά
κι έκρυβε γι΄ αυτό μια λύπη
πάντα μέσα στην καρδιά.

Βασιλεία ονομαζόταν
(την φωνάζανε Βασώ)
κι από όσα έχω ακούσει
τι να πρωτοθυμηθώ.

Μεταξύ όλων των άλλων
που μας είχε διηγηθεί
ήταν πως η αδελφή της
παραλίγο να πνιγεί !

Μες στη θάλασσα είχε πέσει
όταν πήγαν ν' ανεβούν
σ' ένα πλοίο για να φύγουν
απ' τη Σμύρνη, να σωθούν

μα, κολύμπησε ο παππούς μου
που ήξερε μπάνιο καλό
και την έσωσε εντέλει
από βέβαιο πνιγμό !

Και στο πλοίο πάνω όταν
χάθηκε ένας της γιος
(θείος μου), τον βρήκε ένας
καπετάνιος Ιταλός !
…………………………
Και η άλλη η γιαγιά μου
(η Μαρία) απ' τ' Αϊβαλί
που μας έλεγε ιστορίες
από την Ανατολή

ενώ εύκολα ξεχνούσε
τι φαΐ είχε φάει «χθες»
για το παρελθόν θυμόταν
λεπτομέρειες πολλές !

Από όλα τα συμβάντα
όμως που μας είχε πει
τούτο μέσα στο μυαλό μου
έχει αποτυπωθεί :

Τρία αδέλφια της που ζούσαν
και αυτά στο Αϊβαλί
είχαν σφαγιαστεί μια νύχτα
(τότε στην Καταστροφή)

απ' τους Τούρκους που κατόπιν
τ' άψυχά τους τα κορμιά
τα 'βγαλαν με ένα κάρο
παγανιά στη γειτονιά !
…………………………
Εκατό χρόνια από τότε και δεν είναι υπερβολή
το ότι η Μικρασία στην ψυχή μας πάντα ζει…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-10-2022