Ήταν 6 του Νοέμβρη

Δημιουργός: Ζωή Α.

-Ένα χρόνο μετά :(

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όσο κι αν η ζωή συνεχίζεται πάντα μια θέση …θα είναι άδεια…
«-Για πάντα;
– Για πάντα.
– Δεν το ξεπερνάει λοιπόν αυτό κανείς;
– Το ξεπερνά αλλά δεν το ξεχνάει».

Ο Μπουκάι υποστηρίζει ότι «Για να συνέλθεις από το πένθος χρειάζεσαι χρόνο,
όπως ακριβώς χρειάζεται ένα τραύμα, ένα κρυολόγημα
ή το ξαναστήσιμο ενός πύργου από τραπουλόχαρτα που τον έριξε κάτω το αεράκι».
Αυτός ο χρόνος σου επιτρέπει να τοποθετήσεις το αγαπημένο σου πρόσωπο
στη θέση που του αξίζει ανάμεσα στους θησαυρούς της καρδιάς σου.
Να το θυμάσαι με τρυφερότητα και να αισθάνεσαι ότι
ο χρόνος που περάσατε μαζί ήταν ένα υπέροχο δώρο.
Να καταλάβει η καρδιά σου πως η αγάπη ...δεν τελειώνει με το θάνατο...

Θα έρχεσαι πάντα σα σκιά
σα φύσημα του αγέρα
που δυναμώνει τις βραδιές
κοπάζει την ημέρα

Θα με κοιτάς, δεν θα μιλάς,
πάλι θα φεύγεις μόνος
τις αναμνήσεις κλείδωσα
να μην τις κλέψει ο χρόνος

Δεν διάλεξες να μ αρνηθείς
ούτε να με ξεχάσεις
του κάτω κόσμου τα νερά
σβήνουν τις αποστάσεις

Ταξίδι δίχως γυρισμό
χαράχτηκε για σένα
και η «Ζωή σου» απόμεινε
με μάτια δακρυσμένα


«Το πιο βαρύ πράγμα στον κόσμο είναι το ανθρώπινο δάκρυ
... είναι η μόνη περίπτωση που η ψυχή γίνεται ύλη
... και στάζει σε μια σταγόνα»

Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-11-2022