Κοντρα

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

Βουνά, Λιβάδια, θα διαβώ και κύματα του χρόνου, με σύμμαχο μου τον γ-καιρό, κόντρα στον εαυτό μου …

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΚΟΝΤΡΑ (Τρίτη 29 Νοεμβρίου 2022)

Όχι πως δε ζητώ πολλά, μα και στα λίγα αρκούμαι,
για’ θα μπορούσανε κι αυτά καθόλου να μη ‘ρθουνε …
Στα λίγα χαίρεται η καρδιά και το’ σταυρό μου κάνω,
για ‘κείνα που ‘χω κι ας μοχθώ για κάτι παραπάνω …
Και με τα λίγα, τη χαρά και τ’ όνειρο μου χτίζω
κι αν μ-προσδοκώ σε πιο πολλά, είναι γιατί τ’ αξίζω …

Δε ζητιανεύω του καιρού χαρά κι ας με πληγώνει,
το στόμα μου για μια χαρά παλιά, γλυκιό ‘ν’ ακόμη …
Πάντα το κάθε τυχερό, μ’ ευγνωμοσύνη σμίγω,
όχι-άλλως κι αν-ε φαίνεται στα δυο μου μάθια, λίγο …
Μπορώ με μια σταλιά νερό, τη δίψα μου να σβήσω,
μα κι έναν ποταμό να πιω, χωρίς να σταματήσω …

Δε θ’ αρνηθώ πως τα φτερά σιγά-σιγά τ’ ανοίγω,
για ν’ ανεβώ πλια κρεμαστά κι απ’ την μ-πλαγιά να φύγω …
Με ταπεινότητα μοχθώ, όσο ψηλά μ’ αξίζει
να ‘βγω και χρόνια πολεμώ θεριά στο μετερίζι …
Όσα βουνά και ν’ ανεβώ, μ’ ελπίδα και καμάρι,
‘πό πάνω θα ‘ν’ ο ουρανός, ο ήλιος, το φεγγάρι …

Το παρελθόν μου τ’ αγαπώ και στσι πληγές του α-πάνω,
συχνά πατώ για να μπορώ τρόπο να βρω να γιάνω …
Σέβομαι πάντα το παρόν, θρώσκοντας παραπέρα
και ταξιδεύω συνεχώς με τ’ όνειρο παντιέρα …
Μιλώ μ’ ονείρατα συχνά, μ’ αερικών ασκέρια
και του σταυρού τ’ ανάριο φως, κρατώ στα δυο μου χέρια …

Με τα χαράκια τ’ αοριού, προπύργιο θα χτίσω
και λίγο πιο ψηλά από πριν, θα βγω να κατοικήσω …
Με το τραγούδι του καημού, θα ζαλιστώ λιγάκι
κι απ’ τ’ άγριο κύμα του γιαλού, θα φτάξω ως την Ιθάκη …
Βουνά, Λιβάδια, θα διαβώ και κύματα του χρόνου,
με σύμμαχο μου τον γ-καιρό, κόντρα στον εαυτό μου …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 29-11-2022