Γυαλιά στη ψυχή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Αναμνήσεις κι` αναμνήσεις, να μου είστε καλά.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τις βραδιές που μας φιλούσε το κύμα
τα όμορφα χρόνια, της νιότης εκείνα.
Σ` ένα χορό τρελό, σ` άσπρο σεντόνι
όταν έπλεκε η ηδονή, της τρέλας στιμόνι.

Σαν κολλούσαμε, αλμυρά τα κορμιά μας
με το πόθο στ` αστέρια, στη ζωή τη δικιά μας.
Όταν μύριζε θάλασσα το δικό σου κορμί
βασιλιάς ο έρωτας, μια αιώνια στιγμή.

Το άρωμα σου, μαζί με θεού αλμύρα
τότε που έγραφε, αντίο η μοίρα.
Μου` χες πει δεν θα φύγεις ποτέ
κι` έγινες λάβα, δικέ μου εαυτέ.

Μεθυσμένοι κολλούσαμε, θεατής το φεγγάρι
άφησες πίσω σου, στην άμμο ένα αχνάρι.
Ξεχείλισε η θάλασσα, το πήρε μαζί
αφήνοντας πίσω, γυαλιά στη ψυχή.

Πέρασαν αιώνες από κείνο το βράδυ
σ` άφησαν πες μου, ένα σημάδι.
Σαν έφυγες κλέφτης γι` άλλο κορμί
κι` είπα, τελειώνει, τελειώνει, η ζωή.

Τυχαία σε βρήκα, μα δεν το θυμόσουν
πόσο οι άνθρωποι, μπορούν να πληγώσουν.
Τώρα πλέον κοιμάμαι σ` άλλη αγκαλιά
ένα τυχαίο γεγονός που συνέβη παλιά.

Δεν το θυμόσουν, διπλός χωρισμός
κι` είπες πως ζεις, μοναχός.
Μονάχος μένεις, αρνητής της αγάπης
δεν είπα, πόσο περίμενα να` ρθεις.

30-11-2022
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 30-11-2022