Κι' έχουν πουλιά μιλιούνια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Σας ευχαριστώ φίλοι μου κι` όλους εσάς τους αναγνώστες.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ` αγκάθια τα` χω μες στα χέρια
κι` όλο πονούν τα δειλινά
της θύμησης μου τα μαχαίρια
που δεν τα είπα πουθενά.

Πονούν πολύ στ` ανθρώπινα
σαν ταξιδεύει ένα παιδί
κι` ούτε μιλούν ανώδυνα
τ` αγκάθια μου δαδί.

Χίλια τα μέτρησα εχθές
δεν έλειπε ούτε ένα
τ` αγκάθια μου υπογραφές
στου κόσμου την αρένα.

Θα τα ξορκίσω όταν χαθώ
ψηλά να ταξιδέψω,
μ` αυτά θα γράψω σ` αγαπώ
κι` αγάπη θα γυρέψω.

Μπορεί και ναν του έρωτα
είναι δίπλα μου χρόνια
στα βράδια τ` αξημέρωτα
τα αψηλά μου κλώνια.

Τ` αγκάθια μου κληρονομιά
από μια άδεια κούνια
στης μάνας μου την αγκαλιά
κι` έχουν πουλιά μιλιούνια.

Μ` αυτά να ζω, να αγαπώ
ποτέ μη τα ξεχάσω
κι` όταν θα φύγω, θα χαθώ
σ` ένα χαρτί θα γράψω.

Έζησα με τ` αγκάθια μου
κι` ανέβηκα ψηλό βουνό
κι` άφησα τα δυο άνθια μου
σε ένα κήπο μαγικό.

Ολάνθιστο μες στις ροδιές
για τον έρωτα, την αγάπη
κράτησα δυο προσευχές
για των ανθρώπων πάθη.

Να αρωματίσω μια στιγμή
αδιάφορη στην ιστορία
κι` ένα κλαράκι γιασεμί
θα` χω για την πορεία.

23-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-01-2023