Μάντρες με σαλιγκάρια

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Η γραφή για την Αρχαία Μεσσήνη Μεσσηνίας, σας ευχαριστώ πάντα.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τη πέτρα τη λειχήνα
είχαμε μείς μαξιλάρι
τα άγουρα τα χρόνια εκείνα
που ήταν μακριά οι φάροι.

Τη πέτρα και τα λιακωτά
της ξυπολησιάς στολίδια
δυο φυλλαράκια φυλαχτά
κι` όλο τριγύρω φίδια.

Τα λιόκλαρα είχαν το φως
και η χρυσή ελιά
φτωχός ο τόπος μας ξερός
είχε στολίδι μια ροδιά.

Πικρό βαρύ το ριζικό
για τα καημένα του θεού
βραβείο κληρονομικό
της ασφάκας, του καημού.

Μάντρες με σαλιγκάρια
κι` ότι ήθελε ο θεός
σπαρμένος τόπος με λιθάρια,
τα πετεινά και ο θεός.

Καματερή μια κρήνη
σύκα μέλι, από τις συκιές
μια μελωδία, πουλιά σμήνη
στα βάτα και τις λυγαριές.

Ο τόπος μας ήταν ξερός
δίχως κόρφο της μάνας
σαν ακουγόταν ο λυγμός
ήτανε της καμπάνας.

Μικρό το βιός, μικρή ζωή
και δεν περνούσε τρένο,
κάθε που ερχότανε Λαμπρή
κερί λευκό αναμμένο.

Έφεγγε λες για τα πουλιά
που είχαν αίμα στο φτερό
εκεί στις πλάκες στη σπηλιά
με σκέπη, το Καθολικό.

Το τυχερό τους χάδι
στη γκορτσιά και τα στουρνάρια
άσπρο, γαλανό, ένα φάδι
στόλιζε, λες τ` αγκωνάρια.

31-1-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 31-01-2023