απουσία

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τα μονοπάτια της καρδιάς μου εχορτάριασαν...
τα γνώριμά σου προσδοκώντας τα πατήματα.
Της απουσίας σου αδιάκοπα τα κύματα
και οι βοές τους που ποτέ δεν καταλάγιασαν.

Της προσμονής σου αφουγκράζομαι τα βήματα...
Μα χρόνια τώρα η ηχώ τους είναι  άπιαστη.
Η οπτασία σου απόμακρη και άφθαστη...
Κι ούτε σημάδια σου διακρίνω, ούτε σήματα.

Σαν άσπρο σύννεφο ξεθώριασες και χάθηκες...
Της αντηλιάς η φωτεινιά σε εξαΰλωσε.
Τις στερημένες αντοχές σου τις ανήλωσε...
και πριν ανθίσεις για καλά πάλι μαράθηκες.

Μείναν οι πόθοι ζωντανοί και ανεκπλήρωτοι...
και των χειλιών αποκομμένη η επίγευση.
Λές κι' ήσουν ψεύτικη ελπίδα κι επιτήδευση...
ή κουρσεμένη πολιτεία κι ανοχύρωτη .

Πίστευα πάντα πως θα σ' έφερνε η Άνοιξη...
σαν Πασχαλιά που προαγγέλλει την Ανάσταση.
Λαμπαδηδρόμο σε αόρατη παράσταση...
ολονυχτίας μυστικής όλο κατάνυξη.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 19-03-2023