Ο κύρης του Αλντεμπαράν (εαρινή ισημερία)

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλησπέρα σε όλες και σε όλους. Με το καλό η άνοιξη.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο ξαγναντεφτής,
του λεβάντε ο σκεπός,
τον Αλντεμπαράν,
στη τζελάδα του φορεί,
ολοκνίκατο ρουμπί.

Παρατά φωτιάς
το κυκλόδρομο σπαθί,
σ' άλλων προσοχή,
και μυστηριανά στη γη,
φτάνει, και βεζνέ κρατεί.

Μέρας φεγγερής
και σκοταδερής νυχτιάς
βάρητες μετρά,
να πατσίσει τα καφκιά,
έχει λάβει ορντινιά.

Στον ανισασμό,
για ξεμιστεμό μαγιάς,
δίνει προσταγή,
κι απ' τη μπρούσκα χειμωνιά,
παίρνει τ' άραχλα κλειδιά.

Άχνη νιας ζωής,
σκήπτρο του αγγελικό,
πάν' στη γης σκορπά
ουρανού παραγγελιά,
του 'χει δώσει την εξιά.

Χέρι του φιλά,
φλόρα πριν συμμαζωχτή
με λογιώ χρωμιές,
και σαλή ανθοβολή,
κλείνει χειμωνιάς πληγή.

Φαύνα φτερωτή,
τους γιαρέδες αρχινά,
κάντια ψαλμουδιά,
πυρπολεί το πρωινό,
βάζει στο κεντί φωτιά.

Θεριακά ζαβά,
πια, μουτίζουνε κι αυτά,
φλάτα τρυφερά,
γίνονται κρυερές πνοές,
κι ο θυμός, αναχαλιά.

Όντας τάξη πια,
έχει καινουργιά βαλθεί,
γέρνει με σπουδή,
στων ασώματων ορδί,
μ' άλλα χρέη να πιαστεί.

Και παρηγορεί,
του βοριά ξαγναντεφτή,
που αδημονεί
με τον Ρήγουλο πλουμί,
πως η ώρα τ' δεν αργεί…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-03-2023