Πρωταπριλιά

Δημιουργός: professorark, Κωνσταντίνος Αρβανίτης

Καλό μήνα σε όλες και σε όλους. Με μια μινουανέτα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τ’ Απρίλη, μ’ ήβρε, αρχτική, σε λιόξανθη ακρογιαλιά,
θαρρώ, αλήθεια, απ' του νου, ότι ξεγλίστρησε κελιά,
που έχουν, νείρατα, εκεί, πριν φτερουγίσουν, τη φωλιά…
Μα, ήταν τόσ' απαρθινή, στης βάλης μου την τραχηλιά,
με μάτια μες στην αλαμπή, με τα χυτά της τα μαλλιά…
Αχ, ψέμα ποιό είν' σαν αυτό, π' αχνιάζεται πρωταπριλιά;…-

Μισίδια είχε γελαστά, στο μέτωπο μπουκλί σαλό,
χέρια μ’ αλάβαστρου θωριά, δέρμα, στο μπάτη, ριγηλό,
ανάερο βηματισμό, κάποιας ξωθιάς το σφριγηλό,
κορμί… Και για σεβντά, αν πω, δίκιο θα έχεις, με θαλλό,
των δεντρικών, να πεις, ψελλά, πως γιώθηκε ρηχό μυαλό…

Από το στόμα το γλυκό, μια μελιστάλαχτη φωνή,
αιφνίδια έρμιασε αχτή, με μέριασε σε μια μονή,
και βούρες ρόδινες, σιμά στ' αφτί μ', που έσιαχναν χωνί,
στείλαν βαθιά μες στην ψυχή μ’, μόσκο απ' ανθιστό κλωνί.

"Λεβέντη, αγκαλιά ζεστή, έχω, αν τρέμεις τη βραδιά,
κι άστοργο χρόνο που κυλά, έλα σου δίνω τα κλειδιά,
ν' ανάψουμε, μαθές, φωτιά, σ' αποσπερνή σου αμμουδιά".

Της είπα "ναι" και τη νυχτιά, την σπρώξαμε να βγει, μαζί,
μάρτυρες ήταν τσαγανοί, κι ένα φεγγάρι κρεμεζί.

Μα όταν ήρθε το πρωί, σκαρμό δε βρήκα στη γιαλιά…

Που πήγανε οι σιργουλιές, τα που αλλάξαμε φιλιά,
μήπως τα πήρε θαλασσιά, που συνηθίζει το γιαλό,
να τον ξεπλένει κάθε που, τον πιάνει κάποια πλησμονή;
Μπορεί, αλήθεια, το μυαλό, να ξεγελάσει η καρδιά,
και με σκιρτήματα τρελά, να κάνει-το γιορτές να ζει,
μες σε καλπιές, ωσάν κι αυτές, π' αχνιάζονται πρωταπριλιά;…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 01-04-2023