«Τα Φαντάσματα κι ο ʼγγελος!!!»

Δημιουργός: Millie

Το έχω ξαναστείλει…αλλά ήταν τότε που είχαμε προβλήματα με τα σχόλια!!! Επειδή τώρα διορθώθηκε θέλω να μου πείτε τη γνώμη σας!!!

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Είναι κάποιες νύχτες που γυρνάνε του παρελθόντος τα Φαντάσματα
τα νιώθω να αναπηδούν απ' του μυαλού μου τα χαλάσματα
σιγά, σιγά στριφογυρνούν και με κάνουν να τα φοβάμαι
αρχίζουν να μου θυμίζουν διάφορα & δεν μ' αφήνουν να κοιμάμαι.

Προσπαθώ με δόλιους τρόπους από κείνα να ξεφύγω
μα δεν μπορώ να βρω λύσεις για να τα αποφύγω
πνίγομαι απ' τις σκέψεις τους και ακούω τα βήματά τους
να πλησιάζουν πιο κοντά και νιώθω την απονιά τους.

Μου ψιθυρίζουν στο αφτί για όλα τα περασμένα
μου υπενθυμίζουν για όλα αυτά που «χάλασαν τα φρένα»
και «έσπασαν» τα θέλω μου χωρίς να τα ελέγχω
γελώντας με ειρωνεύονται πως τίποτα δεν αντέχω.

«Παράτησες, μου φωνάζουν, τα πιο τρελά όνειρά σου
όλες τις υποσχέσεις σου τις πέταξες μακριά σου
εσύ ήσουν που πάλευες για όλα όσα ποθούσες
και τώρα πια σταμάτησες γιατί άλλο δεν μπορούσες?»
Νομίζεις, λεν, πως έκανες όλες τις προσπάθειές σου
μα έλα που εμείς θα ξυπνάμε τις τύψεις τις δικές σου
θα σου θυμίζουμε ξανά, όλα αυτά τα χρόνια
που θέλεις πια να ξεχαστούν από εσένα αιώνια
Εκείνον που άφησες πίσω σου, μαζί θα κυνηγάμε
και όσο και αν το προσπαθείς εμείς θα σε πονάμε»

Κλείνω τ' αφτιά μου, μα δεν μπορώ…και πάλι τα ακούω
αρχίζω ξανά σε παρελθόν και μέλλον να προσκρούω
φοβάμαι μήπως και χαθώ και πάλι στα μονοπάτια
εκείνα που με πόνεσαν και μ' έκαναν κομμάτια.

Μα ξαφνικά εκεί που φαίνονται όλα να είναι μαύρα
ʼγγελος εμφανίζεται με μια περίεργη αύρα
ήρεμα και πολύ γλυκά ζητάει να μ' αφήσουν
να σταματήσουν να μιλούν κι άλλο μη με ζαλίσουν.

Τότε μονόλογος ξεκινά, από τον ʼγγελό μου
αρχίζει να τους εξηγεί τα πάντα για το καλό μου.

Τους λέει για όλες τις στιγμές που πάλευα τόσα χρόνια
για τις Ελπίδες που τσαλαπατήθηκαν μα δεν τις έχασα αιώνια
τους εξηγεί πας αν και πόναγα συνέχισα τα πιστεύω μου να μη χάνω
πως όσο κι αν με γονάτιζαν, σηκωνόμουν και πάλευα ακόμα παραπάνω


«Ακόμα κι όταν ένιωθε πως χάνει το μυαλό της
ΠΟΤΕ δεν υπολόγισε μονάχα το καλό της
ΠΑΝΤΑ θυσίαζε για Εκείνον τον ίδιο τον εαυτό της
και ποτέ, μα ποτέ δεν έβαλε μπροστά τον εγωισμό της
την ένοιαζε μόνο να κοιτά και το καλό των δύο
άσχετα αν ήξερε πως χάθηκε το πλοίο.
Έχει αρχές και όνειρα που από παιδί στηρίζει
και όσα και αν της έκανε το μίσος δεν γνωρίζει
Ότι έπαθε ήταν επειδή πάντα τα έδινε για Εκείνον όλα
γιατί είναι αγωνίστρια σε όποια της έρθει «μπόρα».
Πάλεψε μ' ότι διέθετε μ' όλες τις αντοχές της
κόντρα πήγε σε όλες τις απραγματοποίητες ευχές της.
Πέρασε τόσα κι όμως ζει, στηρίζεται κι ελπίζει
και κάτι εφιάλτες σαν κι εσάς έμαθε να ορίζει.
Κι εσείς που ήρθατε εδώ, σήμερα και την πονάτε
μάθετε πως θα είμαι δίπλα της εσάς να μη φοβάται.
Γιατί όλοι όσοι αδικήθηκαν έχουν τον Φύλακα ʼγγελό τους
που θα τους βοηθά δια παντός, μόνο για το καλό τους!!!»

Αυτά είπε, ο ʼγγελος, μια μέρα στα Φαντάσματα
και μόνα οπισθοχώρησαν για πάντα στα χαλάσματα
κι αν κάποια βράδια νιώσω, έστω & λίγο, την ύπαρξή τους
ο ʼγγελός μου μ' αποσπά από την θύμησή τους
μου στέλνει όνειρο γλυκό και πια δεν τα φοβάμαι
στην αγκαλιά του ακουμπώ κι ήσυχη πια κοιμάμαι!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-07-2004