Αγία φθορά

Δημιουργός: χρήστος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αλλοιώθηκε το πρόσωπό μου από τις βάρβαρες σπαθιές του χρόνου
Το μέτωπό μου ένα χωράφι σπαρμένο με ωριμότητες
Που άθελά μου φύτρωσαν όπως η ήρα ανάμεσα στο στάρι

Αγία μου Φθορά προφύλαξέ με από σένα!

οι οφθαλμοί μου κρύβονται όλο και πιο βαθιά μες’ τις κρυψώνες τους
προσμένοντας να τους μετρήσει ως το δέκα η άβυσσος.
κι η όραση δεν είναι αρκετή για να ατενίσω το αύριο

Αγία μου Φθορά προφύλαξέ με από σένα !

Ανασαίνω ακόμη. Αυτό μου απόμεινε, και το ν’ αναρωτιέμαι :
Από πότε να χρονολογούνται οι ίαμβοι της εγκαρτέρησης
και πότε θα γραφτούν οι τελευταίοι ανάπαιστοι της θλίψης;

Αγία μου Φθορά προφύλαξέ με από σένα !

Που ξαποσταίνουν τα όνειρα που άκρατη τα πότισα ματαίωση
Και οι χιλιάδες τρυφερές αισιοδοξίες του άλλοτε;
Πώς να κρατήσω το ύψος μου αφού η γη υποχωρεί τριγύρω;

Αγία μου φθορά, προφύλαξέ με από σένα!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2006