Αχ! η παντόφλα μάτια μου

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Άμα έχεις κέφια..........και χαρτί, μουτζουρώνεις ότι να ναι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σαν ξυπνήσω το πρωί θα τις στραβοκοιτάξω
κι` όλη μου την ύπαρξη, σ` αυτές θα την αράξω.
Οι κόκκινες! του κερατά, στραβώσανε στο πάτο
το να` σαι δούλα και κυρά, στης λάντζας το δουκάτο.

Θέλει ψυχή και δύναμη να λιώνεις τη ζεστούλα
να στραβομασέλιαζεται και να φωνάζει δούλα.
Γέρνει λιγάκι από δω, γέρνει που να μην σώσει
και την ρωτάς ολημερίς, τι έχει να σου δώσει.

Να` ταν μια γόβα λουσάτη, θα έβγαινες για Μπάχ
στο Μέγαρο κλασάτη και στη κουζίνα αχ!
Αχ! και βαχ!οι άθλιες, σε σύμβαση διαρκείας
παλιώνουν, ξεφτίζουν, γερνούν, της έρημης Γιωργίας.

Αχ! η παντόφλα μάτια μου, έχει τιμή και πόνο
ολημερίς δουλεύει για τη θυσία μόνο.
Η άθλια η κακορίζικη, με το σατέν φιογκάκι
πάνω απ` τα κρεμμύδια, συγκίνησης Ιθάκη.

Ξυπνώ τη βλέπω το πρωί, μου λέει είσαι μάνα
κι` όλο λιώνει, λιώνει, στα πεθαμένα πλάνα.
Στραβά κοιτάζω τη πατώ, λέει είσαι κυρά
διπλώνω κάλτσες, σώβρακα, παράσημα με ουρά.

Αχ! η παντόφλα μάτια μου, να ιδρώνει, να στραβώνει!!
ότι είσαι δούλα, το φωνάζει, άπονα το δηλώνει.
Εσύ δεν είσαι του εαυτού, είσαι η χαρά των άλλων
ξέφτια!! ρέλια! η κουρελού!!, ιδανικών μεγάλων.

Άμα την λιώσεις συ κυρά, κι` όσο να` ναι σατέν
ένα φιλί θα εισπράξεις και πεντακόσια δεν!!
Στη σόλα γράφει, όρσε δέκα, οδός χαμού
δεν ειν του Τσαικόφσκι, σοννέτο λυτρωμού.

Κι` αφού ξεμασελιάστηκε, γέλα θα πάρεις άλλη
με δαντελίτσα βυσσινί, με γεια καλέ χαλάλι.
Τι κι` αν κοιτά ο κύρης σας, μιας Πάολας το πάτο
μούρλια έγινε το σουφλέ, το κέικ...τι αφράτο!!

17-5-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-05-2023