Ηταν κι ένα ροδοπέταλο

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της Ψυχής μου...(Γεννήθηκε αυτό το παιδί από την justawoman της το αφιερώνω από ψυχής...)

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Η αυγή προκαλεί ποιό κάτω...
ανηφόρισε για να σε γαληνέψει...
μην χάνεσαι κουβαλά χρώματα μαζί της...
αλήθεια σου λέω μου τα έδειξε...
κρατά κι ένα ρόδο για Σένα...
μονάχα να σκορπίσεις τα πέταλα στα μαλλιά σου...
δώσε τις κι ένα χαμόγελο να μην φύγει...

Ενα ροδοπέταλο μονάχα φύλαξε...
κράτησε του δροσιά μέχρι να 'ρθω...
θέλω να το τοποθετήσουμε στο κέντρο του σεντονιού...
στο ολόλευκο σεντόνι να σχηματίζει την καρδιά σου...
εκεί θα ακουμπήσω κι εγώ την δική μου,πάνω της...
θέλω να ξεχειλίσουν να αρχίζουν να σκορπούν κόκκινο...
όπως τότε θυμάσαι που τρόμαξα...
οι σταγόνες να μεταμορφώνονται σε κηλίδες...
οι κηλίδες σε ποτάμια μικρά που θα το βάψουν κόκκινο...

Ησυχία δεν ακούγεται τίποτε ποιά...
το σεντόνι νωπό χωρίς καν να τ' ακουμπήσει ο ιδρώτας μας...
τα χείλη ξεράθηκαν απ' την αγωνία...
τελετή δεν την βαφτίσαμε...
τράβηξε τις κουρτίνες να μείνει απ' έξω το φως...
κάποιοι το χρειάζονται...
οι τοίχοι αρχίζουν και κατεβαίνουν στο πάτωμα...
κρύβονται κάτω από το κρεβάτι...
κλείνουν ερμητικά τους πόρους τους,δες...
φοβούνται την λάμψη μας...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 26-09-2006