Η κραυγή των αγαλμάτων

Δημιουργός: Ματσικοβίτης, Γιώργος Κύρου

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Όταν έκανα ότι σε αγαπούσα,
δε γνώριζα ότι ήδη σε αγαπούσα!
Να ονειρεύεσαι τη νύχτα το δρόμο,
τη σκάλα και την κραυγή του αγάλματος
που στέκει ακίνητο στη γωνία,
να τρέχεις προς το άγαλμα
και ν' ακούς μόνο την ηχώ της κραυγής.
Θέλω ν' αγγίξω την κραυγή
και βρίσκω μονάχα την ηχώ,
να πιάσω την ηχώ και βρίσκω μόνο τον τοίχο
τρέχω προς τον τοίχο και αγγίζω ένα καθρέφτη.
Βρίσκω το δολοφονημένο άγαλμα
αφαιρώ το αίμα από τη σκιά του,
το χαϊδεύω σαν αδερφή ψυχή
και παίζω με τα βέλη των δακτύλων
εκατοντάδες φορές μέχρι να το ακούσω να λέει:
"Είμαι νεκρός και νυστάζω πολύ".
Φαίνεται ότι οι δρόμοι κυλούν γλυκά τη νύχτα.
Τα φώτα δεν είναι τόσο ζωηρά
καταφέρνουν να αποκαλύψουν το μυστικό,
το μυστικό που ξέρουν οι άνθρωποι
που έρχονται και φεύγουν,
γιατί όλοι είναι μέσα στο μυστικό.


Θεσσαλονίκη 13 Ιουλίου 2023

Δημοσίευση στο stixoi.info: 13-07-2023