Η αύρα σου χρόνε ληστή

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Καλή Κυριακή φίλοι μου σας ευχαριστώ όλους από καρδιάς.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έγραψα ένα μικρό ποίημα
χθες το βράδυ στο σκοτάδι
που δεν είχε ούτε ρίμα
ούτε λέξεις στο αλφάδι.

Τι γραφή ήταν κι` αυτή
θησαυρός και άσπρο κρίνο
κι` ακουγότανε στ` αυτί
ένα θείο μαντολίνο.

Είχαν σβήσει τα φεγγάρια,
μόνη στ` ορφανό σεντόνι
που είχε ο έρωτας τα χνάρια
όλα σε σβηστή οθόνη.

Έγραψα τρεις λέξεις μόνο
να ξορκίσω το σκοτάδι
να ξορκίσω και το πόνο
κι` όλο της ζωής το φάδι.

Έγραψα χθες στα σκοτεινά
και μου έτρεχε ένα δάκρυ
για του έρωτα τα δειλινά
που έφυγε κι` εχάθει

Κι` είπα γλυκά να κοιμηθώ
μες σε βουνά αναμνήσεις
όνειρα, τρανά θα δω
για πεθαμένες συγκινήσεις.

Έγραψα χθες αληθινά
τρεις λέξεις στο χαρτί
κι` είπα ποτέ δεν με πονά
η αύρα σου, χρόνε ληστή.

Κι` αγκάλιασα τις θύμησες
στης Καππαδοκίας χώμα
κι` είπα πως αποθύμησες
εαυτέ μου, λίγο ακόμα.

Λίγο ακόμα και θα πας
η σε σπηλιά η σε σκήτη
εκεί θα γράφεις, θα μιλάς
με τον αποσπερίτη.

Λιτές γραφές προς το θεό
για όλα τα ερίφια του
ένα ποίημα να `ναι μικρό
εκεί σιμά στη σκιά του.

5-11-2023
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-11-2023