Ρυτιδες

Δημιουργός: kostas maris, Κώστας Μιχαήλ Μαρής (Kosmima)

Μέσα μου, αν και σώπασαν οι ελπίδες, πήρα μπογιά απ’ του χρόνου τις ρυτίδες κι έβαψα τ’ όνειρο, στο χρώμα της χαράς …

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ΡΥΤΙΔΕΣ (Πέμπτη 14 Δεκέμβριου 2023)

Αργά σαλεύει αυτή η χρονιά, τραβώντας γκέμια και σκοινιά,
σαλεύει αργά και κατευθύνεται στο τέλος,
απ’ την αρχή μετρώ πληγές, πώς να γλυτώσω με ευχές ;
στα στήθια, αίμα στάζει απ’ του καημού το βέλος …

Με κλονισμένη υγεία, απ’ του χρόνου την αρχή,
μοχθώ να σώσω σώμα τόσο, όσο ψυχή
κι άφησα πίσω τ’ αρτεργάτη τα δεινά …

Τ’ άστρο που μου ‘δειχνε που πέφτει η ανατολή,
είχε έξι μήνες μπει στης μοίρας το κελί
και σκουντουφλώντας, τράβαγα στα σκοτεινά …

Μέσα μου, αν και σώπασαν οι ελπίδες,
πήρα μπογιά απ’ του χρόνου τις ρυτίδες
κι έβαψα τ’ όνειρο, στο χρώμα της χαράς …

Κόντρα σε κεραυνούς και καταιγίδες,
για τις λιακάδες, έγραψα σελίδες,
μπας και γλυτώσω απ’ τον γκρεμό της συμφοράς …

Θεός αν είναι και γροικά, σαλεύει βασανιστικά
τούτη η χρονιά κι αντί η κατάσταση ν’ αλλάξει,
θα ‘ρθει η επόμενη χρονιά και θα με βρει σε μια γωνιά,
χωρίς δουλειά, χωρίς λεφτά, χωρίς αμάξι …

Με κλονισμένη υγεία, απ’ του χρόνου την αρχή,
μοχθώ να σώσω σώμα τόσο, όσο ψυχή
κι άφησα πίσω τ’ αρτεργάτη τα δεινά …

Πήρα μια ανάσα στα μισά της διαδρομής,
τ’ όνειρο βγήκε απ’ το κελί της φυλακής
και με ‘ποχέρισε καρπούς του Καστανά …

Δημοσίευση στο stixoi.info: 14-12-2023