νοσταλγία

Δημιουργός: Αγιοβλασιτης, Aναστασιος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια νοσταλγία με ποτίζει...
μέχρι τις ίνες μου βαθιά.
Οξειδωμένα τα σπαθιά...
Κι όμως τ'ατσάλι τους φεγγίζει.

Γάργαρος χείμαρρος ο χρόνος....
Δε σταματάει πουθενά.
Από την πίκρα ως το ωσανά...
χάνεται της ψυχής ο πόνος.

Όλο μικραίνουν οι πεθύμιες....
Και σιγοσβήνουν οι φωτιές
χάνουν τον έρωτα οι ματιές...
κι οι πόθοι γίνονται βλασφήμιες .

Ποιος ξέρει πια τι θ' απομείνει...
όταν σημάνει ο τελειωμός.
Θάν 'της Θυσίας ο βωμός..
ένα μισόσβηστο καμίνι .

Της νοσταλγίας οι εικόνες ...
τρέφουν τη σκέψη και το νου!
Είναι το Μάνα εξ ουρανού ...
νυν και αεί μες τους αιώνες.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-12-2023