Στα υψώματα έγραφε.... πατρίς

Δημιουργός: ΑΜΑΡΥΛΙΣ

Πατριωτικόν!! από τα αγαπημένα μου, φίλοι μου , σας ευχαριστώ.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πηγαίναμε προς τα ψηλά
στου Ζέφυρου το σπίτι
κι` ήταν τα όνειρα πολλά
με τη ψυχή μας χτίστη.

Στοχεύαμε του φεγγαριού
τη λάμψη στα ουράνια
ήταν τα χρόνια του καημού
στα χέρια μας δικριάνια.

Προσμέναμε γλυκό καρπό
στου θέρισσου τ` αλώνια
είχαμε στη ζωή σκοπό
της ελιάς μας τα κλώνια.

Ζούδια και φίδια στο στρατί
που αλλάζανε το δέρμα
μα μεις προσμέναμε γιορτή
σε ρόδινο ένα γέρμα.

Διψάσαμε στα τρίστρατα
κι` ήταν ξερό το χώμα
είπε η ψυχή μας, χτύπατα
όσα πονούν το σώμα.

Γυρεύαμε ήλιο τρανό
όλα της γης τ` αστέρια
γαλάζιο, μπλέ τον ουρανό
μες στα δικά μας χέρια.

Ήταν ο κάματος βαρύς
με δανεικά παπούτσια
ήταν ο δρόμος της τιμής
που μας....μιλούσε ίσια.

Κόψαμε δυο κλαδιά μυρτιάς
μια αγκαλιά θυμάρι
στη πέτρα της ξερολιθιάς
που` χαν, ήρωες καμάρι.

Σκάψαμε τη μάνα γης
με χέρια του ξωμάχου
βρήκαμε νάμα της πηγής
στα ριζά, ενός βράχου.

Σκύψαμε....κι` ήπιαμε νερό
σ` ένα ασημένιο τάσι
είχαμε φίλο, πορφυρό
μες στου καρπού λιοστάσι.

Εμείς τα τέκνα της οργής
και πίσω μας χιλιάδες
στα υψώματα, έγραφε....πατρίς
προσμένει...τους χτιστάδες.

18-1-2024
Αδαμοπούλου Γεωργία

Δημοσίευση στο stixoi.info: 18-01-2024