Οι εξομολογήσεις ενός τρελού

Δημιουργός: liontari73, spilios

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Σε κάποιο μπαρ συναντηθήκαμε τυχαία
και η αγκαλιά σου είχε κάτι αδελφικό
μα μια θολούρα κάπως είδα φευγαλέα
να κατακλύζει των ματιών σου το λευκό.
.
Δεν ξέρω αν ήτανε απ' του ποτού τη ζάλη
όταν μ' ισχνή φωνή μου είπες σκεπτικός
''δεν μοιάζει ο κόσμος με γιγάντειο καρναβάλι,
που όλοι φοράμε μία μάσκα διαρκώς?''
.
''Πως από τούτη τη ψευτιά να επιβιώσω
που εντός τρυπώνει, μ΄ έναν τρόπο φυσικό?
Στα δήθεν τρέμω, μήπως πάνω και ριζώσω
και γίνω εκείνο που 'χουν φτιάξει ριζικό!''
.
Εγώ δεν ήξερα πως να σου απαντήσω
κι έγνεψα κάπως, μάλλον καταφατικά
κι ύστερα είπα, μάλλον για να σ΄ ηρεμήσω
''πρέπει να βλέπεις τη ζωή πιο θετικά!''
.
Ύστερα χάθηκες και δεν μου απαντούσες
όταν σε βρήκανε μια νύχτα με λοστό
που παν στο κράσπεδο επάνω πως χτυπούσες
κρατώντας σπόρους να τρυπήσεις το μπετό.
.
Ήταν πρωί, χάρηκες τόσο που με είδες
μουντό το ίδρυμα κι εσύ όλο γρατζουνιές
μέσα σου ήθελες να μπουν οι ηλιαχτίδες
κι άνοιγες μόνος με τα νύχια σου πληγές.
.
''Θα την πετάξω εγώ τη μάσκα μην σε νοιάζει
αναφωνούσες, φίλε ότι κι αν συμβεί.''
Κάποιο ξημέρωμα που θέριζε τ΄ αγιάζι
μ΄ ένα αυτοσχέδιο σε βρήκανε σχοινί.
.
Κάποιοι που σ΄ ήξεραν, θυμάμαι, είπαν ''κρίμα''
''μ΄ αυτός ο έρμος τα 'χε χάσει εντελώς!''
και παραπέρα είπε κάποιος, απ΄ το μνήμα:
''ένας λιγότερος στον κόσμο μας τρελός!΄΄

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-03-2024