Αφύλακτη διάβαση

Δημιουργός: Avalon, william Smith

Η τύψη μέσα στον χρόνο...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μάζεψα τα απολύτως απαραίτητα μέσα στο μυαλό μου

Χώρεσα σε μια γωνιά της ψυχής τις παλιές μου εικόνες

ξεκάρφωσα απο τον σκονισμένο μου τοίχο κάτι κιτρινισμένα πτυχία

και ξεκίνησα να προλάβω το αεροπλάνο για τον καινούργιο μου ουρανό

" Έρρικα σου αφήνω πάνω στο ψυγείο την χαρά μου

μαζί με 200 μάρκα για να ξεπληρώσω τις αναμνήσεις

ο λογαριασμός του ρεύματος , πληρώθηκε σήμερα

αν και το σπίτι έχει μπόλικη απο τη δική μας ενέργεια

για να παραμείνει φωτεινό ακόμη και τις πιο βαθιές σκοτεινές νύχτες της Γερμανίας

Όλα έγιναν έτσι όπως τα είχαμε προγραμματίσει

λίγα δάκρυα για το καλό , ένα σημείωμα για να έχουμε κάτι να λέμε

και μια τυπική καληνύχτα , για να έχουμε ήσυχη τη συνείδησή μας

ότι όλα έγιναν βάσει σχεδίου .."

Αυτός ο προγραμματισμός μας έβγαλε εκτός προγράμματος τελικά
αλλού εγώ αλλού εσύ
και αυτή η διαφορά ηλικίας που ποτέ δεν ξεπέρασες
σε έχει κάνει ψυχωτική με τον χρόνο...

Είναι και αυτή η γλώσσα η δύσκολη, που δεν έμαθα ποτέ καλά να την μιλάω
και να εκφράσω αυτό που πραγματικά νιώθω
τώρα που ταξιδεύω ξανά για το άγνωστο

Τα κλειδιά θα τα έχω δώσει στον Χάρη
θα είμαι στο Μπλάμπ τροϊ Καφέ
μέχρι της εννιά ..

Μετά θα φύγω για την Ελλάδα είπα και δε θα κοιτάξω ποτέ πίσω
και δεν κοίταξα....

¨Ηταν 3 Οκτωβρίου 1978 μέρα βροχερή
εκείνη έτρεξε πίσω μου να με ψάξει , να με γυρίσει ...
Εγώ την περίμενα μέχρι τελευταία στιγμή στο αεροδρόμιο,
για να τη φιλήσω και να δώσω στην αγάπη μας μια ελπίδα ακόμη...

Δεν ήρθε ποτέ...
γύρισε αργά απο τη δουλειά της
διάβασε το γράμμα μου και έφυγε αλλόφρων απο το σπίτι
μέσα στις λεοφώρους να με προλάβει

Μετά απο 28 χρόνια έμαθα ότι στην προσπάθειά της αυτή ,
πέρασε με κόκκινο απο μια διάβαση και σκοτώθηκε....

Ήταν η Έρρικα William ,που είχε έναν ήλιο στα μαλλιά
και ένα φεγγάρι στα μάτια..

Είναι αυτή η τύψη μέσα στον χρόνο
και το τελευταίο γιατί ,που με ξυπνάει απότομα τις νύχτες
μουσκεμα απο τον ιδρώτα

Περιμένω ένα τελευταίο τηλεφώνημα
για να γυρίσω ξανά πίσω και να ζητήσω συγνώμη

μακάρι εκεί που είσαι φυλαχτό μου
να σε φροντίζουν καλύτερα απο μένα...

Και να μη ξεχάσεις όταν σε ξαναδώ
να πάρεις πίσω τα κλειδιά του παραδείσου
που με αυτά άθελά μου σου άνοιξα την πόρτα, για την αιωνιότητα....

"Καληνύχτα και να προσέχεις "
έτσι τελείωνε το γράμμα μου....

"Στο καλό" μου είπε εκείνη , "δε σου κρατώ κακία
αλλά να....είναι που δεν πρόλαβα να ζήσω......"

- Avalon έχουμε ένα καινούργιο επισκέπτη απο μια μακρινή χώρα
- william λες να ήρθε; μυρίζω το άρωμά της...
Καλώς ήρθες στην Avalon , χαίρομαι που είσαι εδώ !!


Υ.Γ
-Δε θα σε ξεχάσω ποτέ
-Συγνώμη που δε σκοτώθηκα κι εγώ....

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-10-2006