Η πιο γλυκιά προσμονή

Δημιουργός: ΚαΤερίνη, Όπου φτάνει η σκέψη

Αυτή η γλυκιά προσμονή, ποτέ δε ξεχνιέται…

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Η πιο γλυκιά προσμονή

Σα μάνα γη κι εγώ, το σώμα μου
δικό σου να φωλιάσεις
κι αφέθηκα σε σένανε μικρό,
μικρό μου κύτταρο κι εσύ χωρίστηκες
στα δυο, στα τέσσερα στα οκτώ,
και η ψυχούλα σου απέκτησε κορμάκι.

Μεγάλωνες στο σώμα μου αργά,
γινόσουνα μωράκι.

Τα μάτια μου έκλεινα συχνά
κι έμπαινα μες στο σώμα μου κι εγώ
εκεί μαζί σου, μόνο οι δυο μας
κι έμενα εκεί να σε κοιτώ, να σου μιλώ,
σε κάθε κίνηση σου να σου χαμογελώ
και να ανυπομονώ να ‘ρθει εκείνη η στιγμή,

στην αγκαλιά μου να σε σφίξω,
να σε φιλήσω.

Κι ήρθε η στιγμή της γέννας ιερή,
σώμα απ’ τα σώμα μου εσύ.
Τώρα μες το δικό μου πλάνο
το ένα μέρος είσαι εσύ
το πρώτο, το σπουδαίο το μεγάλο
κι εγώ είμαι το δεύτερο, το άλλο.

Τι κι αν χωρίσαμε στα δυο
εγώ από μέσα μου ποτέ δε θα σε βγάλω.


ΚαΤερίνη.
03.10.06[/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-10-2006