114. Φοβάμαι

Δημιουργός: ΤΟΞΟΤΗΣ, Γιάννης Βογιατζής

Αφιερωμένο στη πιο γλυκιά ύπαρξη της ζωής μου, στην καλή μου που θα αγαπώ παντοτινά. Ριτάκι μου σ΄ ευχαριστώ που με βοηθάς να γράφω για την αγάπη μου.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια φίλη μου η Μαργαρίτα (είναι ποιήτρια για να γνωρίζεις), μου έγραψε πριν 19 μέρες:
[I]«σαν το μπόι σου βρίσκεις,
σαν τη ψυχή σου ψάξε…»[/I]

Ε΄ λοιπόν σου λέω καλή μου, ότι δεν θέλω, ούτε να βρω, ούτε να ψάξω,
εδώ θα μείνω δίπλα σου, στη γειτονιά μας, να σου ζωγραφίζω σ΄ αγαπώ,
ένα διαμαντάκι στη γλυκιά καρδιά σου ξανά να βάλω,

δεν φοβάμαι την μοναξιά μου, τα ουρλιαχτά σου φοβάμαι,
δεν φοβάμαι την αδυναμία μου, τη μελαγχολία σου φοβάμαι,
δεν φοβάμαι το μαύρο πέπλο της νύχτας, το σκοτάδι σου φοβάμαι,
δεν φοβάμαι τον έναστρο ουρανό, τα παγερά άστρα σου φοβάμαι,
δεν φοβάμαι τα ποτάμια όσα κι αν διαβώ, τα δάκρυά σου φοβάμαι,
δεν φοβάμαι να σου στρώνω ροδοπέταλα, ξερόφυλλα σαν σε χαϊδέψουν φοβάμαι,
δεν φοβάμαι τις μάχες μου κι ας τις χάνω, την ήτα σου φοβάμαι,
δεν φοβάμαι να γράφω στο δρόμο σου σ΄ αγαπώ, όταν πάψεις να τ΄ ακούς φοβάμαι,
δεν φοβάμαι αν θα πάω στην κόλαση, παράδεισο θα την κάνω, [B]εσένα φοβάμαι [/B]αν η ζωή σου γίνει κόλαση.

Εδώ θάμαι να σε περιμένω,
το ξέρεις άλλωστε ότι τον γυρισμό σου,
κάθε στιγμή με χρυσή κλωστή υφαίνω.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 11-10-2006