Θάλεια, βουκολική ποίηση

Δημιουργός: Θεοδώρα Μονεμβασίτη , Θεοδώρα Μονεμβασίτη

Βουκολική ποίηση (σαν τα δημοτικά). Δίνει έμπνευση. Αόρατη, με ελαφριά ένδυση & χιτώνα τρίχινο, με ένα ραβδί στο δεξί χέρι και στεφάνι αμπέλου ή κισσού. Αργότερα έγινε & μούσα της Κωμωδίας με σύμβολο τη μάσκα -χαμόγελο, στο αριστερό χέρι.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]

Ο Πηνειός από το Θεσσαλικό κάμπο δυτικά συναντά τη Λάρισα και στρέφεται βόρεια, στους πρόποδες του κάτω Ολύμπου.

Κατόπιν στρέφεται ανατολικά και διασχίζει αγριεύοντας τα στενά στο Βερνέζι.
Έπειτα, μπαίνει στην κοιλάδα των Τεμπών για να καταλήξει μέσα από το ήρεμο δέλτα του, στο Αιγαίο πέλαγος.


Ας πάμε λοιπόν βόρεια... εκεί που ο Πηνειός συναντά
τους πρόποδες του κάτω Ολύμπου...



[B]


Στα παγωμένα σου νερά

σμίγουν επτά ρυάκια

μα ένα απ' όλα είναι κρυφό

για των θνητών τα μάτια.



Φέρνει τη Μούσα της χαράς

ρυθμούς παλιούς και ήχους

και στους βουκόλους ποιητές

φέρνει χαμένους στίχους.



Έρχεται η Θάλεια, κι οι βοσκοί

καλούνται μ' ένα νεύμα

για να μοιράσουνε στη γη

της Κωμωδίας το πνεύμα.



Κατηφορίζει τις πλαγιές

δένει χωριά και τόπους

και με καρδιές που τραγουδούν

ενώνει τους ανθρώπους.


[/B][I]



::smile.::

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2006