Η τρύπα

Δημιουργός: MARGARITA

Απόψε θέλει να κλείσει τα μάτια και να δει.....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Όταν το ηφαίστειο αρχίζει να μουγκρίζει μέσα της, κλείνει τα μάτια.
Μα βλέπει. Το κορμί τρέμει σύγκορμο. Στο στήθος της ανοίγει
ένας κρατήρας που ξερνάει μέλι και γάλα, ξύδι και νερό.
Τα υλικά ανέπαφα δίχως πρόσμιξη γίνονται σχήματα περίεργα,
διάφορα των γεωμετρικών, σχήματα που δεν έχει ματαδεί.
Τυλίγονται γύρω της σαν φασκιά και αφήνουν μόνο μια τρύπα
στο λαιμό να χάσκει. Από κει ανασαίνει. Ύστερα τα σχήματα
γίνονται μορφές. Γνωστές και άγνωστες. Γλυκές μορφές και άγριες.
Κάτι λένε, για κάτι διαφωνούν. Κανείς τους δεν την λογαριάζει.
Το κορμί ασφυκτιά. Η τρύπα βλέπει. Θέλει να φωνάξει, μα δεν έχει φωνή.
Θέλει να τρέξει, μα τα πόδια της είναι φασκιωμένα. Τώρα από τον κρατήρα
τρέχει δάκρυ που έχει όλα τα χρώματα και όλες τις γεύσεις που έχουν
το μέλι το γάλα το ξύδι και το νερό. Οι μορφές συμφωνούν.
Θέλουν να στήσουνε ένα μνημείο μνημών. Ψάχνουνε να βρουν
ένα καλούπι για αρχή. Πρέπει να λύσει το πρόβλημα που θα της πουν.
Τι θα έδινε για να μην καεί η ψυχή της στη λάβα του ηφαιστείου....
Αν απαντήσει σωστά, θα ζήσει. Σκέφτεται με την ψυχή, νοιώθει
με την ψυχή, θυμάται με την ψυχή και απαντά. Την ζωή μου.
Ανοίγει τα μάτια της, δίπλα της ψήγματα λάβας ηφαιστειακής
και κάτι χρωματιστά κουρέλια, σαν εκείνα που φάσκιωναν τα μωρά
οι μανάδες στα χρόνια τα παλιά. Έχουν την μυρωδιά της μάνας
που θηλάζει, το χρώμα του μελιού, την ανάμνηση του ξυδιού
και αναδύουν λυτρωτική δροσιά Και ο λαιμός της πονάει πολύ.
Σαν κάποιος να έμπηξε ένα μαχαίρι και να άνοιξε μια τρύπα….
Σαν την τρύπα εκείνη που έχει στην καρδιά και δεν κλείνει…
γιατί δεν θέλει να ξεχάσει, γιατί αρνείται να ξεχάσει τη ζωή της.
[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-10-2006