Κατάβαση

Δημιουργός: storm

σαν όνειρο που σβησε με το χάσιμο της νύχτας...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ήταν μόνη
Τα μαλλιά της στόλιζαν άχυρα του λιβαδιού
Ήταν μόνη
Το άνοιγμα του πηγαδιού σκοτεινό
Στο βάθος ξεχώριζε αμυδρό φως
την έπιανε ίλιγγος
Φώναξε μια φορά τ'όνομα της
κι αυτό αντήχησε μέχρι τα έγκατα
Δεν πήρε απάντηση
Ήταν μόνη
αυτή,το φεγγάρι και το μάγγανο
Το στοιχειό του πηγαδιού
την πήρε στην μικροσκοπική του παλάμη
και τ'όνειρο ξετυλιγόταν,βυθίζοντας την
Κατέβαινε και περιστρεφόταν
Τοίχοι υγροί και σκυθρωποί
φυλαγαν μυστικά για χρόνια
Σε κάθε μικρό βύθισμα
ο αέρας άλλαζε
Χανόταν η μυρωδιά των αγρών
και την πλημμύριζε η μυρωδιά του Δράκου
Κατέβαινε στο σκοτάδι και στη σιωπή
Το φως στο βάθος παρέμενε αμυδρό
Αιώνες ολόκληροι την χώριζαν απ'αυτό
Ένιωσε ίλιγγο,έκλεισε τα μάτια στο σκοτάδι
Άγγιξε τον πάτο του πηγαδιού
Το δάπεδο,χάρτης φτιαγμένος
από θαμπό μάρμαρο σ'όλα τα χρώματα
Όπου ακουμπούσαν τα βήματά της
άλλαζαν οι τόποι του κόσμου
πάνω στον χάρτη
Ο Δράκος,
η πληγή του πεπρωμένου της
την πήρε από το χέρι
'Ήρθες απόψε με την θέληση σου"
της είπε
"Πέταξες πρώτα κι ύστερα βυθίστηκες"
Ανάσανε πάνω του την μυρωδιά της γης του
Τον κοίταξε με τον τρόπο αυτών
που μεγάλωσαν στον ήλιο
Την έσφιξε πάνω του σαν χωμάτινο παιχνίδι
Έμπηξε τα δάχτυλα στα μαλλιά της
Κι εκείνη σε μια μακρινή γωνιά του μυαλού της
θυμήθηκε την θάλασσα που είχε πεθάνει
Αφέθηκε στην δύναμη του
με μια κρυφή νοσταλγία του ουρανού

Δημοσίευση στο stixoi.info: 27-10-2006