120. Με καταδιώκει………………

Δημιουργός: ΤΟΞΟΤΗΣ, Γιάννης Βογιατζής

Χάθηκε μια πολύ όμορφη μέρα, (έτσι μου 'παν), λόγω του ξενυχτιού μέχρι πρωίας στον κο Τερζή. Άξιζε.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Μια φορά με κέρασες ζωή, μια και φαρμακερή.
Όλο το μίσος σου λυσσαλέα, θέλησες να το εξαντλήσεις σ΄ ένα δειλινό, σε μια στροφή.
Ύπουλη επένδυση, σ΄ αλάβωτη ψυχή.
Πόσο πόνο κουβαλούσες;
Πόσο δυσβάστακτο ήταν το φορτίο σου;
Δεν το άντεχες, έπρεπε να το αποχωριστείς.
Κανένας ερωτόπληκτος προσκεκλημένος σου δεν μένει χωρίς κέρασμα πόνου.
Δεν το ήξερα.
Της θρασύτητάς σου η απλοχεριά, ραίνει κεράσματα.
Μα εγώ δεν παρακάλεσα, δεν αδημονούσα…....………. γιατί;
Πες μου γιατί;
Εσύ δεν ήσουν που έφερες στην είσοδο της καρδιάς μου,
τη ξεχωριστή γλυκιά φωτιά σου;
Να τη φιλέψω με παράδεισους κι άνθη;
Να τη γιορτάσω με νύχτες αλησμόνητες;
Να τη μεθύσω με ξέφρενη λάβα;
Εσύ δεν ήσουν που μ΄ άφησες να παραδώσω αισθήσεις, έρωτα, αγάπη, αθωότητα;
Να γευτώ το πιο ζηλευτό καρπό σου;
Έτσι πρόσταξες.
Δεν σου αρνήθηκα.
Με υπεράνθρωπες προσπάθειες τ΄ ανταλλάγματά σου, στέρησες.
Αλήθειες έκρυψες.
Και τώρα;
με την μοναξιά, ………..…. συντροφιά,
με το σκοτάδι, ….………… θεατής,
με την σιωπή, ………..…… μαθητής,
με τη θλίψη, ………………. φίλος,
με τον πόνο, ………………. κάτοικος,
με την προσμονή, .…ποια προσμονή; …...… φιλοξενούμενος μιας άπληστης αδηφάγας πλάνης.

[B]Με καταδιώκει………………………..[/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2006