Μια Μαύρη ανεμώνη

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center]Φώναζααα
[I]Κραύγαζααα
ότι...
Ζω μονάχα σε όνειρα...
Τα κοτσύφια σιωπούσαν...
Η βροχή κόπαζε...
Ο ουρανός έκλεινε κουρτίνες...
Τα άστρα από μέσα αφουγκράζονταν...
Κι έστελναν μύνημα μελωδικό...
Νοτίζοντας τ' αυτιά σας...
Με λάμψη στην άκυρη μάτια σας...
Ότι...
Ζω μονάχα αγκαλιά με όνειρα...

Τραγουδούσα δυνατά...
Για τον χρόνο που δεν σπαταλούσα...
και την στιγμή κρατούσα...
Τα ρόδα άνοιγαν διάπλατα...
ευωδιές ξερνούσαν...
Τα πνευμονία ρουφούσαν...
Κι εγώ ταξίδευα...
Στα όνειρα που σφικταγκάλιαζα...
Στα όνειρα που ζούσα...

Γελάστηκα...
Ήταν μια Ανεμώνη...
Ήμουν ψηλά δεν παρατήρησα...
Τα χρώματα από φτηνά κραγιόν για πόρνες...
μαύρισαν απ' τον ιδρώτα...
Τα πέταλα χάρτινα...
Προϊόν φτηνής βίζιτας...
Τσαλάκωσαν στο πρώτο χάδι...
Ο Μίσχος κέρινος...
Έλιωσε στην ανάσα...
Σωριάστηκε νεκρή...
η Μαύρη ανεμώνη...[/I]

[B]Φώναζααα...
Δεν θέλω εφιάλτες...
Που ερωτοτροπούν με το σκοτάδι...
Νεκρούς ταξιδεμένους στην κόλαση...
Ούτε δάκρυα παγοκρυστάλλους...
Κι εσύ αμετανόητο άψυχο...
Μεταμορφώθηκες σε ανεμώνη...

Πως θα πάρω το χάδι που έκλεψες...
Τον ιδρώτα που καπηλεύτηκες...
Το φιλί που εκτέλεσες...
Πως...
Σκιά της ντροπής...[/B]

[I]Αύριο θα κάψω τα ρούχα...
Που ακούμπησες...
Μαύρη στάχτη σαν την ψυχή σου...
Τα χείλη θα τρίψω στο χώμα...
Να χαθεί η ανάσα σου...
Το κορμί μου ολάκερο...
θα αλείψω με ρετσίνι...
Να σκεπάσω όλα τα κύτταρα...
Στο ποτάμι θα πλυθώ...
Να χαθεί ολάκερη η μυρωδιά σου...
Δεν πρόκειτε ποτέ ποιά να αφεθώ...
Σε μια Μαύρη ανεμώνη...

Στέλιος Κ.[/align][/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 28-10-2006