Θυμάμαι και σου ομολογώ

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Θυμάμαι την στιγμή που άφησα το χέρι της μάνας...
δεν είχα ανάγκη την "σκιά" της κι έφυγα...
ως τότε μου δάνειζε τα μάτια της...
κατεύθυνε την λάμψη των δικών μου...
οδηγούσε της αναζητήσεις μου από τις δικές τις...
οι σκέψεις της έπλαθαν της δικές μου...
κι έφυγα ανοίγοντας τα δάχτυλα μου...
στρίβοντας στο πρώτο στενό που συνάντησα...
χάθηκα στα σταυροδρόμια...
με αναζητούσα δίπλα στα σκληρά πεζοδρόμια...

Αναζητούσα και Σένα...
ήθελα να μου επιτρέπεις...
να κόβω ένα τριαντάφυλλο χωρίς να σε ρωτώ...
να ξεκουράζομαι στις ρίζες σου...
αγκαλιάζοντας τον κορμό σου...
ρουφόντας το ρετσίνη σου...
χαιδεύοντας τα βλαστάρια σου...
κι απλά να σου χαμογελώ...

Οργωσα με τα χέρια το κουρασμένο χώμα σου...
πότισα τις στεγνές σου ρίζες...
χάιδεψα ένα ένα τα φύλα σου...
μύρισα όλους τους ανθούς σου...
μέθυσα από την γύρη σου...
έφτασα στο κέντρο του κήπου σου...
γονάτησα κι υποσχέθηκα αγάπη...

Παρτέρια πετρόχτιστα έστησες...
να περνώ από μέσα...
τσιμέντο στο χώμα της απόγνωσης...
δεν θέλω όρια στην αγάπη...
διαδρόμους στο συναίσθημα...
την σκέψη μου δεν περίφραξα...
ούτε την καρδιά κάρφωσα στον τοίχο...
χάρισα τους χτύπους στο στήθος σου...
το καράβι της ζωής αγκυροβόλησα στο λιμάνι σου...
οι προπέλες γυρίζουν μονάχα στο σώμα σου...
δεν ματώνουν μα σκορπίζουν δροσοσταλίδες...
στην καυτή άμμο...
να λιμνιάσουν οι ζωές μας...
δες δεν υπάρχει κανείς...
μονάχα το λιμάνι μας...
στο απόμακρο νησί...
της αγάπης μας...
ψυχή μου...

Στέλιος Κ.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-11-2006