Μα μην ξεχνάς πως είμαι βόρειος

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Αυτό που μου αρέσει πιο πολύ είναι να μαλώνω με όσους αγαπώ πραγματικά.... μόνο έτσι μπορείς να βιώσεις την πραγματικότητα της γνήσια αγάπη των άλλων....

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πήρες μπογιά κι όλα τα έβαψες
Μαύρα.... βελούδα και μετάξια
Μ' ένα σου σπίρτο πάλι μ' έκαψες
Μα ο θυμός σου καίει λάδια...

Βρήκες τους λόγους και με έκθεσες
Κάτι μου είπες για σκουπίδια
Μα την ουσία μου δεν μέτρησες
Που με γυρνά πάντα στα ίδια...

Πολλαπλασίασες το λάθος μου
Κι ύστερα πρόσθεσες και πίκρα
Μα το γνωρίζεις πια το πάθος μου
Όσα κι αν λες τ' ακούω γλύκα...

Πήρες και ύφος, έτσι, σέρτικο
Κάπως , μαγκιόρικο και βάλε
Μ' αυτό το βλέμμα σου το σβέλτικο
Σπίθες πετάς πόθε μεγάλε....

Άκου με κούκλα και σημείωνε
Όσα μου λες είναι στρωμένα
Μα εγώ σ' αγάπησα ενίοτε
Και σ' αγαπώ πάνω από μένα...

Μη με ζαλίζεις με τα πταίσματα
Και μην τα λάθη μου θυμάσαι
Έχει η ζωή μου παραπέτασμα
Για να χωράω, μην φοβάσαι...

Δεν έχει ο έρωτας εξήγηση
Και μην το ψάχνεις με τις λέξεις
Έγινε μάλλον παρεξήγηση
Γι αυτό προσπάθησε ν' αντέξεις....

Εγώ τα χρόνια μου τα έδεσα
Και στα κρατώ φυλακισμένα
Να σ' αγαπώ μόνο επέλεξα
Και ας γυρνώ μες στα χαμένα....

Μη μου θυμώνεις ανεμώνη μου
Μη μου μιλάς νευριασμένα
Στα μάτια μου και στο τιμόνι μου
Όσα κι αν ζω είναι για σένα...

Μα μην ξεχνάς πως είμαι βόρειος
Άντρας που μοιάζει με την πέτρα
Δεν είμαι εγώ ο δήθεν λόγιος
Που 'χει χρυσάφι στην φαρέτρα...

Ένας σταυρός είμαι που ξέμεινε
Στο Γολγοθά των αθανάτων
Σαν μια σημαία που παρέμεινε
Σ' ένα στρατόπεδο θανάτων...

Δεν είμαι εγώ ο αναμάρτητος
Ούτε του κόσμου το καμάρι
Μα ο ερωτάς μου είναι άρτιος
Και σ' αγαπώ, πάρτο χαμπάρι..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2006