Για μια φορά μονάχα

Δημιουργός: horseman, Στέλιος Κοντοδήμος - horsemans

Από τις διαδρομές της ψυχής μου...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[B][align=center]Κρύφθηκες κάτω από το κρεβάτι...
Εσυρες το πάπλωμα...
Κυλιέται μαζί με το κορμί σου...
Το φως αδυνατεί να συναντίσει τα μάτια σου...
Τεράστιες δεξαμενές...
Αναπαράγουν ωάρια δακρύων...
Σχηματίζουν αφηρημένες λίμνες...
Υγραίνουν τα στήθη...
Ακουμπούν το πάτωμα και το δάκρυ...
Οι παλάμες δήλωσαν ανίατη ασθένεια...
Η ύπαρξή σου κενός τάφος...
Έχουν καιρό να μονιάσουν τα σώματα...
Να ζεστάνουν τα άψυχα πούπουλα...
Τα σεντόνια ατσαλάκοτα...
Ανάμεσα στα μαξιλάρια ένα τριαντάφυλλο μαραμένο...΄
Είναι από την τελευταία φορά...
Δεν θυμάσαι πότε, πάει καιρός...

Το κορμί στερημένο...
Γυρνάς την ανάσα στα σκέλια σου...
Μα η ζεστασιά ανήμπορη δεν φθάνει...
Σαν σαλίγκαρος σύρθηκες δίπλα μου...
Προσπαθείς να με ρουφήξεις...
Περνάς τα χέρια σου σαν αγχόνη...
Αγγίζεις τα χείλη σου δίπλα από τα δικά μου...
Θυμάσαι ότι δεν σου ανήκω...
Κι όμως ικετεύεις για μια φορά μονάχα...
Να σε βγάλω από τα μονοπάτια...
Να βαδίσουμε μαζί στην λεωφόρο...
Και μετά να σε αφήσω...
Για μια φορά μονάχα...

Καρτερείς...
Να σου χαρίσω τον πόθο...
Να γευτούμε τον έρωτα...
Εχεις ξεχάσει μου ψιθύρισες την αφή του...
Απουσιάζουν οι πινελιές στο κορμί σου...
Η καρδιά σου σε έχει ακυρώσει...
Η ψυχή σου ατιμέλητο αλάνι...
Βολτάρει αδέσποτη στα σοκάκια...
Στερημένο πρεζόνι του έρωτα...
Κι εσύ επαιτείς...
Να με νοιώσεις μέσα σου...
Αγκαλιάζοντας το αποκορύφωμα της ηδονής...
Ζώντας το νεκρό χθές...
Σε ένα ζωντανό διάλειμα δικό μου...
Χαρίζοντάς σου το σήμερα...
Για μια φορά μονάχα...

Στέλιος Κ.[/align][/B]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-11-2006