κατ' εικόνα και καθ' ομοίωσιν

Δημιουργός: χρήστος

δεν ξέρω αν βγαίνει νόημα... καλημέρα

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Πόσες φορές δεν ονειρεύτηκα τη θάλασσα
κι έκανα με τη σκέψη μου ταξίδια υπερπόντια
δαμάζοντας το κράτος του βορρά και των κυμάτων.
μα ύστερα πάλι λούφαζα στ’ άγονα χώματα
της καθημερινότητάς μου πειθαναγκάζοντας τα αισθήματα
να ακολουθήσουν τα αυταρχικά συχνά κελεύσματα
του «ορθού» μου λόγου;

Πόσες φορές δεν φόρεσα φτερά στης φαντασίας τους ώμους
και το ‘σκασα χωστά από σκαφτούς στο χώμα λαβύρινθους
και στροβιλίστηκα στους αιθέρες μ’ επίφαση ελευθερίας
άλλοτε αφήνοντας το βλέμμα να χαϊδέψει
τις ακτίνες του ήλιου προτού με κάψει,
κι άλλοτε ατενίζοντας λυτρωτικά το πέλαγος
που με ανοιχτές αγκάλες πρόσμενε την καταβύθισή μου.

Πόσες δεν άρπαξα φορές απ’ τα μαλλιά το εφήμερο
αρές εξακοντίζοντας βαριές προς τη θνητή μου φύση
-γιατί μυλόπετρα στο στήθος μου ήταν το κατ’ εικόνα-
μα ύστερα υποτακτικά δεχόμουνα της ύλης τη φθορά
το γήρας του προσώπου, της γης την τάξη την αδιασάλευτη
κι ακολουθούσα ρυθμικά την πομπική πορεία των όντων
με την πλαστή του καθ’ ομοίωσιν μέσα μου ελπίδα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-11-2006