19-11-2005/19-11-2006

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>19-11-2005/19-11-2006</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>19-11-2005/19-11-2006</b><p>Δημιουργός: zouzou<p><i> χρειαζομαι συμβουλες...</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p>19-11-2005..Η τελευταια μας μερα μαζι. Ποσο πονεσαμε τοτε. Κι ομως ακομα κ οταν ολα ειχαν χαθει, εμεις ειχαμε την δυναμη να ελπιζουμε για το μελλον. Μαζι δυμανε υποσχεσεις. <br />
Και τωρα... τωρα που τα πραγματα αλλαξαν, και δεν υπαρχουν πια ανωτερες δυναμεις να μας καθοριζουν, εμεις κουραστηκαμε να ελπιζουμε...τι ειρωνεια. <br />
Μονη μου καθομαι και θυμαμαι αυτες τις υποσχεσεις. Λεγαμε οτι καμια μερα(κανονισμενη)εμεις θα τα παρατησουμε ολα και θα μαστε παλι μαζι.<br />
Ποναω, γιατι μονο εγω κραταω ακομα αυτην την υποσχεση στο μυαλο μου. <br />
Δεν με νοιαζει να ειμαστε κ παλι μαζι τωρα καθως ειναι αδυνατο, αλλα ποσο κουραγιο θα μου εδινες αν ηξερα οτι πιστευουμε κ οι 2μας οτι θα ειμαστε μαζι...Αλλα που...ολο αυτο το περναω μονη μου, χωρις κανενα συμμαχο...Δεν δειχνω σε κανεναν τον πονο μου...Οχι, μονη μου ολα...<br />
Αλλωστε παντα μονη μου ημουν...4μηνες μονο μοιραστηκα την ζωη μου με καποιον,κι αυτος ησουν εσυ... Σου ειχα δωσει τα παντα, και μου εφτανε μονο ενα χαμογελο σου...<br />
Κι ομως δεν ησουν αχαριστος, αναγνωρισες ολα οσα εκανα και μου τα ανταπωδιδες στο μεγιστο...Παρολο που δεν σου ζητουσα τιποτα, εσυ εδινες..<br />
.Κι ετσι περασα τους 4 πιο ευτυχισμενους μηνες της ζωης μου... Καθε στιγμη αξιζε για διαφορετικο λογο. Αξιζε πραγματικα...! <br />
Και μετα ηρθε ο πονος... Δεν εφταιγες εσυ αλλα ο κοσμος...Ο κοσμος που ειναι κακος, μας χωρισε...Και παλι το παλεψαμε, περασαμε δυσκολιες αλλα ειμασταν και παλι μαζι... <br />
Δεν αντεξες ομως και εχασες το παιχνιδι...Εσυ που ελεγες οτι για να εισαι μαζι μου θα αντεχες τα παντα..Αλλα κουραστηκες απο τα εμποδια..Δεν σε κατηγορω, σε καταλαβαινω...<br />
Για αυτο σε αφησα να φυγεις. Να δυναμωσεις... με την ελπιδα οτι θα ερθεις παλι αναζωογονημενος να ξαναρχισουμε..Να ξαναζησουμε την δυνατη αγαπη μας.<br />
Εγω περιμενω αυτην την στιγμη...και θα περιμενω..Το μονο που ζηταω ειναι να εισαι καλα...Τιποτα αλλο...Παντα θα προσμενω οτι θα ειμαστε μαζι, κι ας μην μου αφηνεις περιθωρια για να ελπιζω..Θα περιμενω ενα θαυμα...Το αξιζω, ετσι δεν ειναι??<br />
<br />
<br />
<br />
<br />
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ <br />
ΠΑΝΤΑ ΜΕΣΑ ΣΤΗΝ ΖΩΗ ΜΟΥ<br />
ΤΑ ΦΩΤΑ ΤΗΣ ΝΑ ΑΝΑΒΕΙΣ<br />
ΚΙ ΑΣ ΜΗΝ ΤΗΝ ΖΕΙΣ ΜΑΖΙ ΜΟΥ<br />
ΑΝ ΛΙΓΟ Μ'ΑΓΑΠΑΣ<br />
ΝΑ ΕΙΣΑΙ ΕΚΕΙ<br />
ΑΓΑΠΗ ΤΗΣ ΖΩΗΣ ΜΟΥ <br />
ΑΓΑΠΗ ΔΥΝΑΤΗ...<br />
<br />
<br />
<br />
Εχω γραψει για αυτο το ατομο αμετρητες σελιδες...ξερω οτι ολο αυτο μπορει να ηταν κουραστικο για να το διαβασετε αλλα ηθελα με καποιον να το μοιραστω...θελω ομως μια συμβουλη: ολα αυτα που εχω γραψει για κεινον να του τα δωσω για να καταλαβει ποσα αισθανομαι ακομα για εκεινον????<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 24-11-2006</td><td valign=top></td></table><br />