Το Ταξίδι των Μυστών

Δημιουργός: Avalon, william Smith

.....Η εσωτερική αλήθεια δεν είναι τίποτε περισσότερο από μία σημειωτική συνωμοσία.............

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Βρέθηκα πάλι εδώ[/I]

Με μια ενδόμυχη απογοήτευση
Να ορθώνει ανάστημα, μέσα στα παραρτήματα της σκέψης μου

Μαγικές φράσεις ξεστομίζει
Και ευφάνταστες ιστορίες ,έχει να διηγηθεί

[I]Τεκτονικά αλλοπρόσαλλα
Και αποκρυφιστικές ενδοσυνενοήσεις [/I]

[I]Ο ήχος της κλεψύδρας, μετράει πάθη ( Κόγκς)
Ο χτύπος της σταγόνας του χρόνου, στάζει πάλι από το ταβάνι όνειρα (Μπλόψ)
Μετά σιωπή και ανατολή, στου θυμού τη σκευωρία ( παξ)[/I]

Τόσο απλό ….

Διαπερνάω τα στεγανά της μεγάλης σου νύχτας
Της βραδιάς των μυστηρίων

Διαπερνώ τον μύθο σου

Δεν υπάρχεις….

[I]Αρχίζει το ταξίδι των Μυστών, για τον κάτω κόσμο
Έρχομαι να τους κάνω παρέα
Το άγονο δρομολόγιό τους μετά τον εικονικό Θάνατο μου
Είναι η μοναδική μου επιθυμία
Για να συναντήσω το δικό σου φάσμα
Έρποντας προς την βραχμανική μύηση του χώρου σου..[/I]

[I]Η μοναδική μου ευχή μέσα σε αυτό τον κυκλώνα και τη σκόνη
Να πραγματοποιηθούν οι πόθοι μου
Περίμενα γι’ αυτό σχεδόν μισό αιώνα[/I]

Αρχίζει η ανελικτική μου πορεία προς το άδυτο
Συναντώ κάπου εκεί στο δρόμο μου
Την Ελευσίνια Διαθήκη, μαζί με μπερδεμένες θεωρίες
Περί καταγωγής της ζωής
Και άλλες, περί αναβολής της ψυχής
για το διαχωρισμό της από το σώμα

[I]Πλείστες αναλογίες
Που ζωγράφιζαν σύννεφα ,πάνω από τον Κόκκινο ουρανό
που προσπαθούσα να διαβάσω[/I]

Στα τελούμενα του απρόσωπου φόβου
Που με οδηγούσε προς την αυταπάρνηση…

[I]Μπερδεμένη και τρομαγμένη
Από τις σεισμικές δονήσεις της απόδρασης μου
Και αγγίζοντας, το « απέναντι» και το « μετά»
Προσπάθησα να επιστρέψω, από την μεγάλη σάλα
Της Ορφικής μου θυσίας
Και να κατασταλάξω τη γήινη ηδονή μου [/I]

Στα ενδότερα των εικόνων σου

Κάπου εκεί το ημιτελές ταξίδι μου
Έλαβε τέλος
Δίνοντας νέο ραντεβού
Σε κάποιο άλλο επίπεδο, του χωροχρόνου

Και ίσως με απόλυτη δορυφορική σύνδεση

[I]- Ακόμα μεταφράζω William
Αυτές τις περίεργες λέξεις
Που μας άφησαν κληρονομιά
Οι περίεργοι ταξιδιώτες της Avalon[/I]

«Φύγε ξένε !
Φύγε μακριά
Εδώ δεν είναι τόπος για όνειρα
Το Μάντελμπροτ έχει ακόμα μια μέρα ζωής
Δεν προλαβαίνεις να το σώσεις»

Έκλεισα την πόρτα πίσω μου κι εγώ στην ελπίδα
και έφυγα να σωθώ

Μα ακόμα γυροφέρνει μέσα στο μυαλό μου εκείνη η περίεργη πρόταση
Που διάβασα, εκεί ψηλά στον ουρανό:

[I]["Γιατί… ποτέ δε λόγιασα το πότε και το πώς,
μα εβύθισα τη σκέψη μου μέσα στην πάσαν ώρα..."[/I]

[I]«Καληνύχτα παραμύθι μου
αύριο πάλι θα σου πω και μια αλήθεια, να τη θυμάσαι σαν ψέμα..»[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-12-2006