Στο Πανδοχείο Δημιουργός: AceOfSpades, Σπλατς Για το 0001 Μετά Σαντάμ σας εύχομαι , στο πανδοχείο της γης ο κάπελας Ήλιος να σας κερνάει ό,τι γουστάρετε και σεις να μην πίνετε ότι σας κερνάνε..καλημέρες Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info
Ω , Ήλιου φιλοδώρημα
μια όλασπρη ημέρα,
σε πανδοχείο φιλόξενο , για αυτούς που `ναι δεμένοι.
Διαδρομή και στάση μου , σε όλα τα ταξίδια
Προορισμός μου και αρχή ,
Λίγο
Να ξαποστάσω
Και μετά το
λιγοστό φαγητό ,
γλυκό κρασί .. Νυχτώνει...
Στη σάλα , το μωσαϊκό , ανθρώπων και άλλων – και άλλων....
Για να κοιτάξω γύρω μου – μετά , κουτσομπολεύω...
Πλάνη και Φαντασίωση παρήγγειλε ο Αιθέρας,
- Σσσς : Δυο ομορφούλες κέρασε , τη Ρέμβη και την Ώρα -
Κι η Νύχτα η εβένινη ,ευωδιαστές Ανάσες.
Χαλκόκρουστο το ντέφι σου :
Ω ! Τι χείλη !
Η οκαρίνα , το βιολί , ορχήστρα μαγεμένη..
Ξέγνοιαστοι Πάνες υμνωδούν, προστάζουνε σαγήνη,
μα απ` το βαθύ κελάρι,
ορέχτηκε η Θάλασσα..
..Νιάτα , επτά αρμαθιές...
...ζεματιστά τους φέρνουνε...
....αχνίζουν τα Πελάγη...
Να !
Νέος μουσαφίρης..;
Μα ,αυτός ... είναι , ο Ήσυχος ,
- αφήνει το δισάκι,
Περπάτησα , απόκαμα ,
- κι έχει φουρτουνιάσει…
Πάνω στο φρύδι το δασύ , κόκκινος δρόμος τρέχει,
λαμπάδιασε το μάτι του..
Φέρτε ,φέρτε νερό !
Τι τρέχει , τι συμβαίνει ?
Ωχ μάνα ,
...η Οργή με χτύπησε παιδιά...
- Δέστε εδώ πριν μολυνθεί ,
- Στάξτε και λίγο Πνεύμα ...
Εμπρός ! για το κρεβάτι ...
Ο Μελωδός , ανέκφραστος , μόνος τα κουτσοπίνει.
Κι ένας που δεν τον ξέρουμε, από αγνώστων μέρη.
- Νιόφερτος είμαι φίλε μου , Φίλος , το όνομα μου.
Θα είμαι εδώ , στο πλάι σου κι αν χρειστείς θα τρέξω.
Ο Μήνας , η Καλογιορτή , ο Χρόνος
(- του Παραχρόνου ο γιός )
όλο το σόι - γαμηλιά , ολόγυρα
- συρφετός αλλόκοτος…
Να ζήσει η Λευκή ! Να ζήσει ο Έρωτας !
- Να ζήσει ! Να σας ζήσουν !
Δυο ρόδια τα κεράσματα , κουφέτα δυο Φοβέρες.
Ο Νους , η Σκέψη , η Τύχη , κανείς για ένα καρέ ?
Σε μια γωνιά
Κλείνουν αρκάνες ,
- Γειά σας , λέει ο Άπειρος, θα με μάθετε ?
Η Τύχη τον έμαθε και να ! χορεύει με τη Γνώση.
Χαμένο κεχριμπάρι μου στα πόδια του Μονάχου.
Το κλωτσά..
Μα ..
Ανασηκώνει ο Λεύτερος τη μαντεμένια στόφα.
Κάτω απ`το πουκάμισο , πληγές απ`αλυσίδες.
Αντικρυστά της ανθρακιάς , η Λησμονιά κεντάει..
Λιγόστεψε το φως , ο Λαμπερός , κουράστηκε .. Ωω!
Τώρα ;
Βρήκα το κεχριμπάρι μου , ποτέ δεν το χα χάσει...
Ξεμάκρυνε ο αχός της λοκομοτίβας πια...
Στις ίδιες ράγες , φίδι , σκούρο , καπνός. Ο Μόχθος,
τον ακύρωσε η Επανάληψη θαρρείς.
Κοίτα , η Θλίψη , η κόρη πώς μεγάλωσε !
Η Αγωνία προστάζει για κρασί , κανείς δε τη σερβίρει...
Ο Σκιερός κι ο Θολερός , δίπλα στο τζάμι
Πασχίζω να διακρύνω
τη λευκή σάρκα της σημύδας που θ’αναβλύζει τώρα
απ’το χιόνι το λευκότερο...ας είναι...
Ο κάπελας αλλάζει τα σπαρματσέτα..
Tι πνιγηρή μυρουδιά…Ξυπνάει η Φυγή μου,
χλιμιντρίζει στο παχνί , παρά τα απανωβρόχια
Άντε ,
Ελπίδα ,
φεύγουμε ,
έχουμε ακόμη δρόμο....
Μα , δεν μάθαμε ακόμη πιοί Καλεσμένοι Είναι στο πατάρι ...;
..Ας είναι..Πάμε..
Ω ! Ήλιε μου , παραγγελιά,
Το γύρισμα του χρόνου,
στου κόσμου τα χωμάτινα , τα πέτρινα τραπέζια...
{Α}
Δημοσίευση στο stixoi.info: 02-01-2007 | |