το τέλος

Δημιουργός: antoine

είναι μια νύχτα δουλειάς πάλι...καλή χρονιά φίλοι ,άργησα λίγο

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

ένας σωλήνας εκεί που ανασαίνει
μια αρχή που ποτέ δεν αρχίζει
ένα τέλος σαν τη κάθε φορά
μια ζωή που δε φτάνει μακριά
τα λάστιχα στο κορμί πάνω παράσημα
και υγρά που ποτέ δεν τα βλέπεις
με τα μάτια ανοιχτά τυφλός στο διάστημα
ο ιδρώτας ξεραίνει του μυαλού τα κατάστιχα
οι λευκοί θεοί από πάνω σου ουρλιάζουν
τα παιδιά σου, τους όρκους, τη ζωή σου δικάζουν
μια γραμμή στην ευθεία το τέρμα προσμένουν
και ακρίδες σε τρώνε με χιλιάδες βελόνες
αριθμοί τηλεφώνων και γάντια κομμάτια
και οι ήχοι πεθαίνουν μες στα γκρίζα μου μάτια
κι ας σου πιάνω το χέρι ,δες, άκου
ακόμη εδώ μόνο εγώ σε αγγίζω...

μα έχεις φύγει για πάντα κι εγώ μόνος σαπίζω

Δημοσίευση στο stixoi.info: 09-01-2007