Κατάθεση ψυχής

Δημιουργός: primavera, nikol

για ένα μωράκι που δεν είδε ποτέ το φως...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Δεν σε περίμενα,μα εσύ ήρθες
δεν θα σε έδιωχνα ποτέ μου,
μα πριν καλά καταλάβω οτι σε είχα μαζί μου, έφυγες βιαστικά για ένα δικό σου ταξίδι.
Απο τότε που έφυγες, σε ονειρέυτηκα πολλές φορές,
παρακαλούσα να ξανάρθεις και σε περίμενα, και ήρθες για δεύτερη φορά,
ήρθες να αλλάξεις την ζωή μου...
Επιτέλους ένιωθα ολοκληρωμένη κι ας μην σε είχα δεί ακόμη...
Ήμασταν ένα, εγώ κι εσύ
και όταν σε είδα και άκουσα τους χτύπους της καρδιάς σου μέσα απο μια οθόνη τηλεόρασης τότε πετούσα,όχι απλα στα σύννεφα αλλά πάνω απο αυτά.
Δεν έχω ξανανιώσει έτσι ποτέ μου.
Σε αγάπησα πριν δώ την μορφή σου,τα μάτια σου...
μα εσύ θέλησες και πάλι να φύγεις...

Εξακολουθούσες να είσαι μέσα μου,
ήθελαν να σε πάρουνε απο εμένα...
Ήμασταν ένα, κι εγώ δεν ήθελα να σε δώσω
κι ας είχε σταματήσει η καρδούλα σου να χτυπάει...
Σε ξεριζώσανε και σε πετάξανε σ' ένα καλάθι αχρήστων...
είχες ολοκληρωθεί, μα εγώ δεν σε είδα, δεν σε πήρα αγκαλιά...
δεν μου είπανε αν ήσουν αγόρι ή κορίτσι..
ήσουν απλά το μωρό μου.
Ένιωθα μισή...
η καρδιά μου δεν χτυπούσε, δεν υπήρχε, είχε ξεριζωθεί κι αυτή μαζί σου...
Παρακαλούσα να είχα φύγει κι εγώ μαζί σου,
τουλάχιστο να σε γνώριζα, να σε έβλεπα, να σε φιλούσα, να σε είχα αγκαλιά,
να μην είσαι μόνο σου...

Έχει περάσει καιρός κι εγώ ακόμη περιμένω...
κι άν είναι κάτι να 'ρθει
θέλω να είσαι εσύ
να σε κρατήσω επιτέλους και να σου πώ οτι ποτέ δεν σε ξέχασα
θα είμαι εδώ να περιμένω
εσένα μωράκι...

Δημοσίευση στο stixoi.info: 10-01-2007