Ο Έρωτας αρπάζει τις ουρές των κομητών

Δημιουργός: oulaloum, Αντώνης

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ο έρωτας αρπάζει τις ουρές των κομητών
(Αγάπη)

Σκέψου
Πόσο όμορφα θα περιπλέκονται
Οι αστρικές διαδρομές των ονείρων μας
Στην απέραντη θάλασσα του ουρανού
Η ηχώ των μακρινών συμπάντων
Αντηχεί στο βλέμμα σου

Οι υπέρθερμες κόμες και οι μακρινές εκλάμψεις
Φωτοβολούν στο μονοπάτι μας
Αναδύεται η ομορφιά σου από ρήγματα στο χωρόχρονο
Βίαιες σχισμές στον ολοζώντανο περιβάλλοντα χώρο

Η έλξη σου, δίνη σαν την αέναη γαλαξιακή περιδίνηση
Η εντονότερα ως άλλη μελανή οπή
Πότε η λάμψη σου άγρια σαν έφηβο quasar πότε
Ασθενική σαν ξεπεσμένο άστρο
Ευθύνεται νομίζω η ελλειπτική τροχιά μου.

Δυνάμει κι εγώ σωματίδιο
Άλλοτε εδώ, άλλοτε εκεί και πάντα πουθενά
Ταλαντευόμενη συμμετρία.
Παλμικά σε προϋπαντούν στα συμπαντικά βάθη οι κοσμικοί φάροι
Καθώς ερωτοτροπείς με την υπέρπυκνη ύλη
Και το προαιώνιο φως
Κοιτώντας πάνω απ’ το πηγάδι του χάους

Στοιχειωδώς αρμονική ταλάντωση, μουσική νότα
Στη δική σου συμφωνία
αναμένοντας ένα αυθόρμητο σπάσιμο συμμετρίας,
ένα λόγο για να ξέρεις πως υπάρχω

Ο Έρωτας αρπάζει τις ουρές των κομητών
Σε παίρνει απ’ τον ιριδίζοντα ορίζοντα, εν μέσω νοσταλγικού ηλιοβασιλέματος
Και ηλιακών ανέμων

Η μαθηματική σου υπόσταση αποκαλύπτει τα πάντα για σένα
Μα γίνεσαι αντιληπτή μόνο εμμένοντας να διεκδικώ λίγες στιγμές να με λούζει
Η ματιά σου, χείμαρρος σωματιδίων φορτισμένων όσο η σπινθηροβόλα
Σου ύπαρξη, όμοια με αειθαλή Μεγάλη Έκρηξη.

Όταν στερέψει η καύσιμη ύλη της φωτιάς
Με την αυγή πια
Τούτο τάχα αναρωτιέμαι
Αν στον ουρανό όπως καυχιέμαι
Βρίσκονται τα άστρα
Η στο πρόσωπο σου

Ρόδος 16 Ιανουαρίου 2007

Δημοσίευση στο stixoi.info: 16-01-2007