Κίρκη

Δημιουργός: M@nthos

Τις καλές "μάγισσες" να τις αγαπάς, την Κίρκη πιο πολύ, σε χρειάζεται... είναι μύθος.

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Κίρκη, κόρη του Ήλιου
και της Ωκεανίδας Πέρσης
μάγισσα πλανεύτρα που σαγήνεψες,
μάγεψες και παίδεψες,
τον πολυμήχανο Οδυσσέα.
Κίρκη, μάγισσα κι ΕΣΥ,
μ’ ένα χαμόγελο σου δόλωμα
με μάγεψες και μ’ έριξες
στου έρωτα τα δίχτυα.
Παγίδα μου ‘στησες
κρυφά και μ’ έπιασες
με δόκανο τα μάτια σου
και λόγια μελωμένα.
Στα χείλη σου τα τρυφερά
σε λόγια αγαπημένα
βαθιά με έκρυψες.
Με τ’ άρωμα σου το γλυκό
και του κορμιού σου το αερικό,
γλυκά με μέθυσες,
και η πληγή που μ’ άνοιξες
δεν έχει τελειωμό.
Γλυκιά μου Κίρκη, μάγισσα
του πόθου μου και της ελπίδας,
της προσμονής του χρόνου του αλιευτή,
άκου τον ήχο απ’ την ηχώ
καρδιάς τον χτύπο να χτυπώ
νιώσε την δύναμη του
και την σιωπή σου δίωξε μακριά
και την καρδιά σου άνοιξε πλατειά
να μπει αλήθειας φως το καθαρό,
ζεστή πνοή κι αγάπη στην ψυχή σου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 17-01-2007