παραμύθι

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

καλημέρα .. μια προσπάθεια να γράψω κάτι με ομοιοκαταληξία - που ο θεός να την κάνει ..Προσπάθησα να το τραγουδήσω και κόντεψα να στραμπουλίξω τη γλώσσα μου ..οπότε καταλαβαίνετε..

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ουρανοί που ανοίγαν και βγαίναν πουλιά μεθυσμένα
και ματιές που αλλότριες στοχεύαν στο πουθενά
δυσθεώρητα ύψη λιωμένα σε βλέμμα φρυγμένο
ματωμένης αυγής καρφωμένης σε ύψη κενά

αποκοτιά μοίρανε ο αγέρας στη φωνή σου
και λησμονιά κράταγε μέσα της σφιχτά
σαν εψιθύριζε μονάκριβη εμμονή σου
κρύψου βαθιά, κρύψου βαθιά

μα σαν να το’ ξερες μικρό μου παραμύθι
πόσο ανάλγητη η αλήθεια σε κεντά
προτίμησες ξανά το ψέμα να σε ντύσει
πέπλα κενά , πέπλα κενά

τώρα μονάχες σέρνονται το δείλι
πουλιά δαρμένα οι αλήθειες σου αλυχτούν
που η ψυχή σου ξέσκεπη σα μόνη λύπη
στίγμα κενό ακρίβεια μοίρανε αλλού

μονάχα η όψη σου τώρα κρατάει ατόφιο φεγγάρι
σαν ουρανόδρομη δίνη στα μάτια σου φέγγει φωτιά
σαν σιωπηλά ψιθυρίζεις πως μοιάζει ο πόνος λιμάνι
που βολικά κουλουριάζονται οι μέρες που ο χρόνος κερνά..

Δημοσίευση στο stixoi.info: 03-02-2007