Επικινδυνη Οδηγηση Στην Εθνικη

<head ><meta HTTP-EQUIV=Content-Type CONTENT="text/html; charset=utf-8"><br />
<b>Warning</b>:  session_start(): Cannot start session when headers already sent in <b>/home/stixoi/public_html/core.php</b> on line <b>23</b><br />
<html><head><meta HTTP-EQUIV="Content-Type" CONTENT="text/html; charset=utf-8"><title>Επικινδυνη Οδηγηση Στην Εθνικη</title></head><table width=100%><td width=100% valign=top><p><b>Επικινδυνη Οδηγηση Στην Εθνικη</b><p>Δημιουργός: name_dsp, <i>Dimitris Spanakis</i><p><i> Ας πάμε απόψε και λίγο πεζο-πορία</i><p>Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info<p><br />
ΕΠΙΚΙΝΔΥΝΗ  ΟΔΗΓΗΣΗ  ΣΤΗΝ  ΕΘΝΙΚΗ<br />
 <br />
Σήμερα αποκοιμήθηκα στο αυτοκίνητο την ώρα που οδηγούσα στην Εθνική. Το κατάλαβα όταν ξύπνησα δέκα χιλιόμετρα από το σημείο, που θυμάμαι να πέρασα τελευταίο. Μια ανισόπεδη διάβαση, που έπρεπε να ανεβώ και προσπέρασα.<br />
Τρόμαξα στη σκέψη, τι θα μπορούσε να έχει συμβεί.<br />
Τότε άκουσα μια φωνή από μέσα μου να με μαλώνει<br />
-Θα μπορούσε να έχεις βγει από το δρόμο και να τη γλίτωνες με δυο τρία κατάγματα, η να έχεις χωθεί κάτω από καμιά νταλίκα και να είχες γίνει ένα με τα παλιοσίδερα, ή το χειρότερο…<br />
Δεν άντεξα και διέκοψα τη φωνή<br />
-Δεν έχει  χειρότερο, αντιμίλησα.<br />
-Έχει! Απάντησε και συνέχισε<br />
-Ή το χειρότερο, θα μπορούσε να έχεις μια μετωπική και να έχεις πάρει και άλλους ανθρώπους στο λαιμό σου και το χειρότερο…<br />
Δεν άντεξα τη φρίκη και διέκοψα πάλι τη φωνή<br />
 -Δεν έχει  χειρότερο, αντιμίλησα νευριασμένος.<br />
-Και το χειρότερο, συνέχισε, θα μπορούσε να υπήρχαν παιδιά στο άλλο  αυτοκίνητο, σκέψου σαν τα εγγονάκια σου και…<br />
Στη σκέψη αυτή ανατρίχιασα <br />
-Έ σκάσε πια , φώναξα, από το κακό στο χειρότερο πάει, όπως πάντα ο νους σου.  Σε βαρέθηκα. Δεν έχεις και τίποτε καλό να μου πεις σήμερα? Oλα μαύρα και άραχνα μου τα παριστάνεις από τότε που σε γνώρισα. Θα μπορούσε…,θα μπορούσε… και όμως να, που δεν έγινε τίποτε κι εσύ…<br />
-Και όμως έγινε! με διέκοψε θριαμβευτικά η φωνή. Και .όμως έγινε, επανέλαβε ξανά κοροϊδευτικά .<br />
Δεν άντεξα κυρίως την επανάληψη και το τόνο της φωνής και απάντησα προκλητικά.<br />
-Τι έγινε?  Tι έγινε! Πες μου εσύ, που όλο μου λες, τι δεν έγινε και χαίρεσαι πάντα να με βασανίζεις.<br />
-Κοιμήθηκες! μου απάντησε σαν εισαγγελέας που απαγγέλλει κατηγορία φόνου ενώπιον ακροατηρίου.<br />
-Έ και? Ούτε η πρώτη φορά είναι, ούτε η τελευταία. Και όπως βλέπεις δεν έγινε τίποτε. Είμαι ακόμη ζωντανός, οδηγώ στην εθνική και σα χαζός κάθομαι και συζητώ μαζί σου, λες και δεν έχω τίποτε καλύτερο να  κάνω.<br />
 Σταμάτησα και πριν προλάβω να ευχαριστηθώ από  τη νίκη μου, άκουσα πάλι τη φωνή να μου λέει κοροϊδευτικά.<br />
-Και όμως έγινε!<br />
-Πες μου εσύ, που τα ξέρεις όλα, τι έγινε. Είμαι περίεργος να μάθω τι έγινε, πού και  πότε? <br />
-Έγινε την ώρα που κοιμόσουνα! Εδώ! απάντησε η φωνή δήθεν αδιάφορα, με στόχο να κινήσει τη περιέργεια μου.<br />
-Και τι έγινε, που το είδες εσύ και δεν το είδα εγώ. Το ξέρεις ότι αρχίζεις να με εξοργίζεις?  ρώτησα.<br />
-Εσύ πώς να το δεις, αφού κοιμόσουνα! απάντησε η φωνή  με ολοφάνερη προσπάθεια να αφήσει να πλανάται σκιά μυστηρίου στα λόγια της.<br />
Ένιωσα  την οργή μου να εκτοξεύεται στο ζενίθ και αποφάσισα να δώσω τέλος στη συζήτηση.<br />
-Έχει γούστο να μου πεις τώρα, αυτές τις βλακείες, που σου αρέσει να λες, ότι  την ώρα που κοιμόμουνα εγώ κι εσύ μαζί φυσικά ,  είδες κάτι που δεν το είδα εγώ?  Καλέ τι λες? Πας να με τρελάνεις ή μήπως τρελάθηκες?<br />
-Και όμως είδα!<br />
-Τότε πες μου τι είδες, πριν με σκάσεις με τη φλυαρία σου. <br />
-Είδα αυτό, που θα έλεγες εσύ σα τεχνοκράτης στη γλώσσα σου, ότι πέσαμε  σε μια χρονική ασυνέχεια ή σε μια  μαύρη τρύπα ή σε .…..<br />
Τη διέκοψα νευριασμένος πριν τελειώσει.<br />
-Και τι σχέση έχουν όλα αυτά τώρα και μου τα λες. Εσύ η ίδια μου έχεις πει, ότι αυτές είναι απλά επιστημονικές θεωρίες και τις αμφισβητείς, γιατί δεν έχουν αποδειχθεί στη πράξη. Καλά λέω εγώ, ότι τρελάθηκες.<br />
-Έχουν και παραέχουν! Αρκεί να βάλεις το μυαλό σου να δουλέψει.<br />
-Πες μου εσύ, που μου κάνεις την έξυπνη. <br />
-Θα σου πω, αφού εσύ βαριέσαι να σκεφτείς.  Στις μαύρες τρύπες ισχύουν ή δεν ισχύουν οι νόμοι της φυσικής? <br />
- Έ αυτό το ξέρουν και οι κότες κι εσύ από μένα το έμαθες, αλλά θα στο ξαναπώ. Φυσικά και δεν ισχύουν!<br />
-Και που είναι οι μαύρες τρύπες?<br />
-Στο διάστημα. Σε εκατομμύρια έτη φωτός μακριά.<br />
-Ωραία και τώρα να μου πεις. Υπάρχουν στη γη μας μαύρες τρύπες?<br />
-Φυσικά όχι! Για αγράμματο με περνάς?<br />
-Άρα στη γη δεν υπάρχουν μαύρες τρύπες και ισχύουν οι φυσικοί νόμοι! Και τι ξέρεις για τη χρονική ασυνέχεια. Υπάρχει στη γη?<br />
-Θα σου απαντήσω για να δω, που το πας! Όχι, βέβαια!<br />
-Σύμφωνα με τις απαντήσεις σου, αφού δεν υπάρχουν στη γη μαύρες τρύπες και χρονική ασυνέχεια, τι συνέβη την ώρα που κοιμόσουνα?<br />
-Όπως σου είπα και πριν δεν έγινε τίποτε. Πες μου τώρα  εσύ, που μου κάνεις τη έξυπνη!  Τι είδες και τι συνέβη? Πρόσεξε καλά, μη μου πεις πάλι καμιά βλακεία!<br />
-Θα σου πω, γιατί τόση ώρα θέλεις και μου παριστάνεις το βλάκα. Ένα θαύμα!<br />
-Ένα θαύμα? Χα, χα, χα, ας γελάσω! Απόδειξε το!<br />
-Ζούμε ακόμη, βλάκα!<br />
<br />
[align=center]*Ο*[/align]<br />
<p>Δημοσίευση στο stixoi.info: 06-02-2007</td><td valign=top></td></table><br />