Βιασμός

Δημιουργός: kostas71, Μπαρμπαγιάννης Κωνσταντίνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Φόρεσες πάλι την πιο έξοχη σκιά σου
Και σαν αγρίμι μες τους δρόμους τριγυρνάς
Μία ζωή μες τη βροχή κι η ομορφιά σου
Στάζει σαν αίμα τον καθρέφτη σαν κοιτάς
Δεν σταματάς
Χωρίς παρέα ταξιδεύεις στα σκοτάδια
Και οι ανάσες σου λυγίζουν τις στιγμές
Οι έρωτες σου σε γεμίσανε σημάδια
Και οι ανάσες σου ξεφτάνε σαν κλωστές….

Σε βίασε ένας δαίμονας μια νύχτα
Γυμνή στα δεκατέσσερα…. Παιδί
Απλώθηκαν τα όνειρα σαν δίχτυα
Να πλύνουνε του κόσμου τη ντροπή
Δεν είσαι εκεί
Δεν σε χωράει πια καμία αυταπάτη
Είσαι σ’ εκείνα τα υπόγεια κελιά
Μισή γυναίκα κι ένα τέταρτο απάτη
Το άλλο τέταρτο το φάγανε σκυλιά…

Φτύνεις του κόσμου την απαίσια αρμύρα
Από ιδρώτες κι από σπέρματα στυφά
Μες το κορμί σου κατοικεί του νου η μοίρα
Και έτσι λυτρώνετε ο πόνος σου κρυφά
Δεν σε χωρά
Του ουρανού σου το παράξενο κρεβάτι
Με εραστές που στον ιστό σου ακουμπάς
Μόνη σαν δρόμος ορφανός μέσα στο χάρτη
Χωρίς ταυτότητα τα χάδια σου πουλάς…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-02-2007