ματαιοπονία

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα ...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Ποτέ δεν ήθελα να βαδίζω σε δρόμους ανοιγμένους από πριν
ήθελα μόνος μου να τους χαράζω στα βουνά
και να υφίσταμαι την ανάβαση των επιλογών μου.
Ποτέ δεν ήθελα να τρέξω σε ανοιγμένες κοίτες
Σ’ έτοιμες ροές και τις εξέτρεπα για να αναβάλω
την πτώση των καταρρακτών μου
και προπαντός για να μην βρεθώ άξαφνα
σε κάποια ,έτοιμη από πριν, να με ρουφήξει θάλασσα.

από παιδί είχα αποστροφή στα παραμύθια με τέλος προβλέψιμο
το απρόβλεπτο πάντοτε μ’ έθελγε είναι αλήθεια
κι υπήρχανε φορές που δεν επέτρεπα να μου αφηγηθούν το τέλος
προφασιζόμενος ύπνο ή κόπωση
κι έπειτα ο ίδιος, μόλις σβήνανε τα φώτα
τα βλέφαρα άνοιγα και κατασκεύαζα ένα τέλος για τα παραμύθια μου
ολωσδιόλου διάφορο, απρόσμενο,
αν και φορές καθόλου αίσιο…

και να μαι τώρα να θέλω μέσα από άναρθρες κραυγές
-άλλοι τις λένε στίχους-
να πλάθω ιδεατές πραγματικότητες στο νου μου
με ιδεατούς ανθρώπους κι ειλικρινή χαμόγελα
που μες στην διαστολή της κόρης των ματιών τους
μπορώ με ευκολία να διαβάζω την αλήθεια της ψυχής τους…
και να μπορώ ελέγχοντας το θυμικό και τα ένστικτά τους
να υπνωτίζω τις οργές, να καταργώ τα πάθη
να υποτάσσω τις ιδιοτέλειες, τις ματαιοδοξίες…

τι θλιβερή ενασχόληση, τι μάταιος κόπος,!!!

Δημοσίευση στο stixoi.info: 15-02-2007