τα λόγια μου

Δημιουργός: ειρήνη, Ειρήνη Παραδεισανού

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Στίγματα κούφια πάντα απομέναν τα λόγια μου.
Την ίδια εκείνη τη στιγμή που τα ξεστόμιζα
ξέσκεπα μέναν
καπνός από τσιγάρο ξεχασμένο`
χαμένος κόπος να το καπνίσεις
χαμένος κόπος και να το σβήσεις.
Tο μόνο που απόμενε ο καπνός,
δείκτης αδιάψευστος
της θανατερής αδιαφορίας του κατόχου του.

Έπιασα χτες ασύνειδα χαρτί, μολύβι
την όψη μου να ζωγραφίσω.
Και το χαρτί έβγαλε χέρια ληστρικά
την αφομοίωσε λες στις χωμάτινες ίνες του
μια εικόνα με θραύσματα χίλια

δεν το’ νιωθα στ’ αλήθεια
πως εγώ κρατούσα το μολύβι
χαρακιές γύρω απ’ το στόμα
βαθιές χαρακιές τα δυο μάτια

πόσες στ’ αλήθεια χαρακιές
μπορεί να χωρέσει ένα τόσο δα πρόσωπο
πόσες στ’ αλήθεια χαρακιές μπορεί να αντέξει
ένα μυαλό νωθρό κακόμοιρο λιωμένο
λυπήσου το
σου κραυγάζει
λυπήσου το
δώσ’ του δροσιά
δεν την αντέχει την αλήθεια
μονάχα το παραμύθι το θρέφει
πόσες ακόμη χαρακιές

το παράτησα το μολύβι
και το χαρτί το έσκισα με μίσος

μονάχα οι λέξεις πια μου βγαίνουν με μια εγγενή δυσκολία.
κάτι είναι κι αυτό
η φλυαρία κουράζει

ίσως , κάποια εποχή
που θα’ χω θάρρος πιο πολύ
να βρω τη δύναμη
τα λόγια μου να τιθασεύσω..
τώρα είναι αργά
κι εγώ κουράστηκα
τα είπαν άλλοι πολύ πριν τα πω εγώ

γι’ αυτό
τέρμα οι αυταπάτες
στίγματα κούφια πάντα τα λόγια μου θα μένουν.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 20-02-2007