κι ύστερα

Δημιουργός: χρήστος

καλημέρα σε όλους

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Αναπολώ την εποχή που ήμουν αθώος και τολμηρός
-εφοδιασμένος μ’ εκείνη ακριβώς την τόλμη
που τη γεννά η αθωότητα-
που ήταν τα θέλω μου πιο κραταιά απ’ τα μπορώ μου
και κράταε στα χέρια του σφιχτά
τα σκήπτρα του εαυτού μου, το συναίσθημα

κι ύστερα
ήρθανε χρόνια - έλκηθρα και σύρθηκαν απάνω μου
κι οι αιχμηρές τους λάμες χαράξανε βαθιά την αμεριμνησία μου
κι είχαν μαζί τους, πάνω τους, πυρσούς,
όχι για να φωτίσουν μα να κάψουν

Κι ύστερα
σε υποθαλάσσιες σπηλιές με υφάλμυρα ύδατα
ήρθαν και κλείσανε τις σκέψεις μου οι αιώνες
να ‘ναι ανδράποδα οικτρά του πουθενά,
δούλοι του χθες , του πάντα

Κι ύστερα
φράγματα υδατοστεγή παραπλανώντας
τις ροές των συναισθημάτων μου
τις εγκλωβίσανε μεσ’ σε κλωβούς και μεσ’ σε κάγκελα
και παραμένει αιώνια άσβεστη η δίψα για τη θάλασσα,
κι ακόρεστη η επιθυμία για αθανασία

κι ύστερα
πυρπολημένα κάστρα μου δίδαξαν εν μια νυκτί
την ματαιότητα του να οχυρώνεσαι μέσα στον εαυτό σου
του να περιτειχίζεσαι
παραβιασμένες κερκόπορτες μου θύμισαν πως οι προδοσίες
μένουν αλώβητες στο χρόνο, δεν γερνούν ποτέ

Κι ύστερα
γκρεμισμένες εκκλησιές, τοιχογραφίες ξηλωμένες
ψηφιδωτά ξεδοντιασμένα μ’ έμαθαν ψηφίδα την ψηφίδα
πως αποκαθηλώνονται τα είδωλα, πως φθείρει η φθορά
κι αυτά ακόμη που υπόσχονται αφθαρσία…

κι ύστερα
ήρθε το σήμερα. Η πιο κατάλληλη εποχή να ζήσω
σήμερα που δεν υπάρχει υπαίτιος κανείς
που δεν υπάρχει αίσθημα ενοχής για τίποτα…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2007