Έτσι σκεφτόμουν για σένα

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

Για σένα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]Έτσι σκεφτόμουν για σένα.

Σε ερωτεύτηκα,και μπορώ να τολμήσω,
όπως το φεγγάρι τρυπάει
την Λονδρέζικη ομίχλη
φωτίζοντας την νυχτιά.

Να κοιτάω τον ουρανό,
και να με βλέπουν με τα μάτια σου
τα πιο φωτεινά αστέρια,
να καβαλώ τον άνεμο
να σε πηγαίνω πάνω από τις θάλασσες
από ακτή σε ακτή
ώσπου να βρω το μέρος που σου ταιριάζει.

Εσύ πάντα ο φάρος,
κι εγώ το ακυβέρνητο καράβι
εσύ ο προορισμός,εγώ το χτύπημα
πάνω στα κύματα.

Εσύ πάντα η αξία του έρωτα
κι εγώ ο θνητός που την εξαργύρωσε.

Δεν ζητάω κάτι άλλο.
Κλεισμένος στον σκοπό μου,
να μετρώ την ζωή μου από τους
χτύπους της καρδιάς σου,
να νιώθω το άγγιγμά σου σαν την δροσιά στην χλόη.

Ας μένω μόνος να πενθώ,
ίσως να είμαι μια πατρίδα που ματώνει
ένας κάτοικος μονάχα της απέμεινε,
ένα βότσαλο που ο αφρός του κύματος
δεν το αγγίζει πια.

Στους αστερισμούς έχω σημαδέψει το σημείο
που κάθε βράδυ σου χαμογελώ,
στο κήπο πίσω απ'την αυλόπορτα
πότισα με δάκρυα χαράς
το λουλούδι της ψυχής σου.

Έτσι σκεφτόμουν για σένα.

Στο ταξίδι της αγάπης μου
τα λιμάνια όσο παν και λιγοστεύουν.
Δεν αρκεί ο άνεμος να σπρώξει το σκαρί,
χρειάζεται να να με κοιτάς
για να κρατώ πορεία.

Αναζητώ και γώ σαν άλλος Καββαδίας
αλκυονίδες μέρες.

Και αν τσακίσει το πλοίο που με πάει,
αν δεν προλάβει να με φέρει κοντά σου,
είναι γιατί ο φάρος δεν φωτίζει πια.
Κάπου αλλού θα κοιτάς.
Περήφανος τότε,
σαν άλλος Πρίαμος την ώρα της σφαγής του,
ξαπλωμένος σαν θα είμαι στην αμμουδιά
μιας ακτής που τελικά δεν με δέχτηκε,
στην βρεγμένη άμμο θα χαράξω "άξιζε".

Έτσι σκεφτόμουν για σένα.[/B][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 22-02-2007