Με τα άρμενα του νου

Δημιουργός: echo

Καλό ξημέρωμα...

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[I]Χάνομαι πάλι μέσα στη μέθη
μίας έλξης μαγικής
κι εσύ κινείσαι πάντα με βία
στα στενά της λογικής
Μα όταν σε πλέξω στα όνειρά μου
με της αγάπης την κλωστή
εκεί
η αγκαλιά σου με κρατά
από τη γη πιο δυνατά
στον ουρανό σου έχω κλειστεί.

Χάνομαι πάλι μες στην ανάγκη
"πόσο σε θέλω" να σου πω
κι εσύ γυρίζεις με μια μανία
της ρουτίνας τον τροχό
Μα όταν ο πόθος μέσα στα δίχτυα
της φαντασίας μου πιαστεί
εκεί
η αγκαλιά σου με κρατά
από τη γη πιο δυνατά
στον ουρανό σου έχω κλειστεί.

Κι όλο πάω σε ταξίδι
με τα άρμενα του νου
στ’ ατελείωτο να πλέω
του δικού σου ουρανού
Κι αν εσύ θες να με δέσεις
στα λιμάνια αυτής της γης
σου το λέω δε θα μπορέσεις
κάποια άγκυρα να βρεις.

Χάνομαι πάλι σε όσες λέξεις
λευτερώνουν την ψυχή
κι εσύ μου δείχνεις το πρόσωπό σου
αραγμένο στη σιωπή
Μα όταν σκαρώσω χίλια ταξίδια
όπως τα είχα φανταστεί
εκεί
η αγκαλιά σου με κρατά
από τη γη πιο δυνατά
στον ουρανό σου έχω κλειστεί.

Κι όλο πάω σε ταξίδι
με τα άρμενα του νου
στ’ ατελείωτο να πλέω
του δικού σου ουρανού
Κι αν εσύ θες να με δέσεις
στα λιμάνια αυτής της γης
σου το λέω δε θα μπορέσεις
κάποια άγκυρα να βρεις.[/I]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 23-02-2007