Τετράστοιχα Νο 2

Δημιουργός: Spinoza

να ονειρεύεσαι την ευτυχία είναι από μόνο του ένας πόνος

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Τίποτα πια δεν σε συγκινεί
Έτσι που του καινούργιου σου έρωτα τα φτερά σε ταξιδεύουν
Κι εδώ κάτω τα συντρίμμια
Που δεν γνωρίζουν πια την τέχνη της συντήρησης.


Όλη νύχτα παλεύαμε την απόγνωση
Μου άπλωνες το ζεστό σου χέρι αλλά ήταν για άλλον
Μου χάρισες τον πόθο του κορμιού σου
Κι έγιναν όλα μια κόκκινη πληγή.


Αν κάποτε στρέψεις το βλέμμα σου στη χωματερή της ύπαρξής μου
Μπορεί και να λυπηθείς τη γύμνια μου
Αλλά τη να την κάνω τη λύπη σου, αρμυρό νερό στη δίψα μου
Τι νόημα να ποτίζεις άδεια γλάστρα.


Τι μου χρειάζονται τα ποιήματα
Βαρκούλες ανυπεράσπιστες στον καιρό
Αφού το χέρι μου δεν ακουμπάει την απουσία σου
Τι μπορεί να κάνει μια μικρή εξομολόγηση.


Το δωμάτιο βουλιάζει στο σκοτάδι
Φοβάμαι το φως ν’ ανάψω
Φοβάμαι τα παράθυρα ν’ ανοίξω
Μήπως και μου δραπετεύσεις.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 05-03-2007