Ατιτλο

Δημιουργός: Spinoza

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Έτσι που αταξίδευτα περνάνε οι μέρες
Κι οι νύχτες με μαύρους σπινθηρισμούς δραπετεύουν απ’ το κορμί μου
Αναρωτιέμαι πως καταφέρνω να ζω, έστω και σαν εξαίρεση
Άσχετα αν τα πουλιά κάθε πρωί καβουρδίζουν τον ουρανό
Και τα δέντρα υποκύπτουν συνεχώς στο φιλί του αέρα
Εγώ εξακολουθώ ν’ αναπαράγω σιωπές
Κι ανεστραμμένα είδωλα παρελθόντων καιρών
Εξακολουθώ να κάνω έρωτα στης θλίψης το κορμί
Και να εντρυφώ στης ματαιοπονίας το βιβλίο
Επιμένω
Δρυοκολάπτης της μοναξιάς μου
Ξυλοθραύστης των ονείρων μου.

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2007