Ονειρώδης παρουσία

Δημιουργός: Αριάδνη20/08, Αθηνά

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

Νόμιζα πως τίποτα δεν άξιζε πλέον την προσοχή μου
Βυθίστηκα και πνίγηκα στους φόβους της ψυχής μου
Νόμιζα ότι αναδύθηκα και άρχισα να ζω
Τίποτα δεν αναπλήρωνε όμως το κενό
Έρωταςֹ τι κι αν ήταν κάποτε δαιμόνιο μαγικό;
Είχα ξεχάσει πια να νιώθω, είχα ξεχάσει ν’ αγαπώ.
Βαδίζοντας ασυγκίνητη σε μονοπάτια σκοτεινά
μια φωνή παραμελούσα, ήταν πέτρα η καρδιά.
Κι ύστερα ήρθεςֹ
Χρυσαφένιες αποχρώσεις σε ασπρόμαυρη ταινία
Άψογο, πηγαίο χιούμορ στης ζωής μου την ανία
Δίχτυα έξυπνα, αθώα, να τραβούν μεθοδικά
Φως μετ’ από καταιγίδα και βροχή από φωτιά.
Πρωτόγνωρα σκιρτήματα ξυπνήσαν ξαφνικά
καινούρια βέλη επούλωσαν τραύματα παλιά
Χρώματα ουράνιου τόξου με τυλίγουν τώρα πια
Ζαφειρένιες προσεγγίσεις στου ονείρου τη ματιά.
Όσο περνάει ο χρόνος, με κερδίζεις πιο πολύ,
σπας την κάθε αναστολή μου και με κάνεις σαν παιδί.
Πέρασες μέσα στο κάστρο, μ’ έφερες πίσω ξανά
ιππότης δίχως άλογο, όμως έδιωξες τη μοναξιά.
Παραδίνομαιֹ και μία μόνο χάρη σου ζητώ,
αφέθηκαֹ και για όλα όσα έκανες σ’ ευγνωμονώ,
μα κάτι τελευταίο μονάχα από σένανε ποθώ –
Μείνεֹ σε ικετεύω, μείνε για πάντα εδώ…

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2007