Μόνο εσύ

Δημιουργός: Σκοτεινός ποιητής, Nίκος

22:15 ερχόσουν συνήθως...Τώρα γιατί έτσι;

Εκτύπωση από: http://www.stixoi.info

[align=center][B]Είναι κάποιοι έρωτες,
που σαν τις φλόγες παραναλώνονται,
και κάποιοι λυγμοί μιας καρδιάς
που πάλι ανηφορίζουν.

Την εξορία της καρδιάς σου,
ναι,
την γνώρισα ξαφνικά
και έχασα απότομα ως και τον εαυτό μου.

Βάζω όνομα στον πόνο μου,
και αμέσως συμπίπτουν
οι γιορτές σας,
και το όνομα αυτό το φυλάω
στο συρτάρι της καρδιάς μου
όποτε με πνίγουν τα "γιατί",
να ανοίγω να το βλέπω.

Μάχεται ακόμα η αγάπη μου,
και σαν κοιμάμαι ακόμα,
μάχεται,
είτε μπροστά προχωρώ
είτε με γονατίζεις.

Η πιο θλιμμένη περηφάνια,
σου υποκλίνεται,
αμφίβολέ μου δρόμε
κι ας είναι ατέρμονη της καρδιάς
η πίκρα.


Κι όλα αυτά γιατί,
σκεπτική και απορημένη έμεινες
μπρος στα πανάρχαια νοήματα,
που τόσο στοργικά θέλησαν να σε αγκαλιάσουν.
Άλλα μάτια έλαμπαν μέσα στα δικά μου,
και έκαναν το πράσινο,σαν νύχτα σκοτεινό.

Ξεπέταξε ο έρωτας άνθους μοναδική γέννα,
μα έριξες τα φύλλα του,
και είναι γεμάτος πόνο.[/B][/align]

Δημοσίευση στο stixoi.info: 07-03-2007